Έχοντας κάνει την καλύτερη συγκομιδή από ελληνικής πλευράς, στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πίστας Ελίτ (Πλόβντιβ, Βουλγαρία, 11-15/11), ο Σωτήρης Μπρέτας μιλάει για την εμπειρία του και τα μελλοντικά του σχέδια.
Η συνέντευξή μας έγινε μέσω τηλεφώνου, οπότε, κλισέ ερωτήσεις και προμελετημένες απαντήσεις απουσιάζουν παντελώς. Παρούσα μόνο η έντονη διαχυτικότητα ενός ενθουσιασμένου ανθρώπου με όρεξη να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση.
Έμφυτο ταλέντο
Θυμάμαι τον Σωτήρη από την κατηγορία των εφήβων, πότε με την απαίσια πορτοκαλί-λευκή στολή του τότε Π.Ο. Βόλου ή αργότερα ως άντρα, με την επίσης κακόγουστη ροζ στολή του Π.Ο.Η. Κάστρο, να πρωταγωνιστεί πάντα στις κούρσες ταχύτητας και ενίοτε να μπαίνει και στους αγώνες Scratch και να καβατζώνει μια θέση στο βάθρο χάρη στο τελικό σπριντ. Τα επόμενα χρόνια, ακόμα και αν έμοιαζε να κουβαλάει κάποια παραπανίσια κιλά, ακόμα και αν δεν είχε ακολουθήσει μια πλήρη αγωνιστική προετοιμασία, πάντα έμπαινε στο ξύλο με μεγάλες αξιώσεις.
Ήταν περασμένες εννέα το βράδυ όταν σήκωσε το τηλέφωνο. Είχε βάλει μακαρόνια να βράσουν και έδινε αυστηρές συμβουλές για τον χρόνο βρασμού. Τύπος “al dente”, όπως επιβεβαίωσε. Οπότε και εγώ άρπαξα την ευκαιρία να τον ρωτήσω για το αγαπημένο του φαγητό.
«Μπριζόλες μοσχαρίσιες!», απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Brutal. Ταιριαστή επιλογή για έναν αθλητή που αρέσκεται σε – ποδηλατικές – μάχες σώμα με σώμα, βλέπε κέιριν και αγωνίσματα όπου η ωμή δύναμη και η λύσσα για νίκη φέρνουν το αποτέλεσμα.
«Σαλάτα; Δεν τρως;», τον ρωτάω σαν να θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά. «Να σου πω την αλήθεια βαριέμαι να κόψω. Άμα δεν είναι η γυναίκα εδώ, δεν κάθομαι να κάνω σαλάτα».
Ο Σωτήρης, πέρασε την εφηβική περίοδο σαν σπριντέρ σε σώμα αντοχιτζή. Λες και δεν είχε ανάγκη τα παραπανίσια κιλά για να βρίσκεται συνεχώς στα μετάλλια των αγωνισμάτων ταχύτητας. Λεπτός σαν τηλεγραφόξυλο, όπως θα έλεγαν στην άγρια δύση, θύμιζε ιδιαίτερα τον σπριντέρ – θρύλο της περιόδου, τον Ολλανδό Theo Bos.
30άρης πλέον, σίγουρα θα κέρδιζε πολλά από μια εξειδικευμένη διατροφή, μια και το σώμα του ακόμα κρατάει αυτή τη λεπτή γραμμή του παρελθόντος.
Ο Σωτήρης τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του ζει με τη γυναίκα του και την κόρη του στη δυτική Αττική. Όπως λέει, εδώ είναι καλύτερη η κατάσταση εργασιακά και μπορεί να κάνει περισσότερα μαθήματα indoor cycling σε γυμναστήρια. Παρά τις επιτυχίες του, είναι ένας καθημερινός άνθρωπος χωρίς «πλάτες», που πρέπει να στηρίζεται στα πόδια του για να ζήσει την οικογένειά του.
«Ευτυχώς, δουλεύει και η γυναίκα μου και έχουμε δικό μας σπίτι», λέει, σαν να θέλει να μου δώσει μια σωστή τάξη μεγέθους.
Χάρη στην ομάδα του Ποδηλατικού Ομίλου Βόλου, με την οποία αγωνίζεται τα τελευταία δύο χρόνια, βρέθηκε τον περασμένο Ιούλιο στη Φιορενζουόλα της Βόρειας Ιταλίας, για ένα εξαήμερο αγώνα πίστας από όπου αποκόμισε ένα αργυρό μετάλλιο στα 1000μ. και ένα χρυσό στο 200άρι. Από εκεί, η ομάδα του Βόλου ταξίδεψε στην κεντρική Ιταλία για να λάβει μέρος στον διήμερο αγώνα του Άσκολι. Μια εβδομάδα μετά τις πρώτες διακρίσεις, ο Σωτήρης κατάφερε να πάρει ακόμα δύο χρυσά μετάλλια, σε κέιριν και 200άρι.
“Δεν αφήνω το τάντεμ για την Ολυμπιάδα”
Εν τω μεταξύ, τα τελευταία χρόνια ο Σωτήρης έχει κάνει ένα αχτύπητο δίδυμο στην ποδηλασία τάντεμ με τον κουμπάρο του, Χρήστο Σανδαλάκη, και μαζί καταφέρνουν παγκόσμιες διακρίσεις που προσφέρουν στον αθλητή του Βόλου το κίνητρο και τη χρηματική βοήθεια που χρειάζεται για να στηρίζει τόσο την οικογένειά του, όσο και το άθλημά του.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς της UCI, αθλητής που αγωνίζεται με την εθνική του ομάδα σε τάντεμ δεν έχει το δικαίωμα να λάβει μέρος σε ατομικό αγώνα με το εθνόσημο. Συνεπώς, υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Σωτήρης δεν μπορεί να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα ατομικά, αφού όπως δηλώνει κατηγορηματικά: «Δεν αφήνω το τάντεμ».
Μάλιστα, όταν τον ρώτησα αν θα προσπαθούσε να κερδίσει την παρουσία του σε μια Ολυμπιάδα, έκανε μια μικρή παύση και με διαβεβαίωσε για το παραπάνω.
Έχοντας συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τάντεμ τον Μάρτιο στην Ολλανδία, ο Σωτήρης δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που θα διεξαγόταν τον Νοέμβριο στη Βουλγαρία. Αυτό άλλαξε όμως εκτάκτως όπως πληροφορήθηκε τον Αύγουστο, αμέσως μετά τις επιτυχίες του στην Ιταλία. Μια ήδη καλή χρονιά, με τον Σωτήρη να βρίσκεται από την περίοδο της πρώτης καραντίνας συνεχώς σε φάση προετοιμασίας και αγωνιστικής ετοιμότητας, γινόταν ακόμα καλύτερη.
Συνέχισε να προπονείται με στόχο πλέον το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Σωτήρης Μπρέτας κατάφερε να κατακτήσει δύο χάλκινα μετάλλια σε κέιριν και ομαδικό σπριντ (Καλογερόπουλος, Λιβανός, Μπρέτας).
Λίγο πριν την επιτυχία του κέιριν, ήρθε η τέταρτη θέση στο 200άρι, πλησιάζοντας για ακόμα μία φορά το Πανελλήνιο ρεκόρ (9”817), με χρόνο 9”830.
Ένα ελάττωμα του Σωτήρη Μπρέτα, είναι πως δεν μπορεί να μείνει πιστός στην προπόνησή του αν δεν έχει κάποιο βραχυπρόθεσμο στόχο.
«Ναι, δεν μπορώ! Βαριέμαι. Αν δηλαδή μου πεις τώρα ότι θα έχω αγώνα σε ένα χρόνο, θα αρχίσω προπόνηση σε οκτώ μήνες!» παραδέχεται σε μια έκρηξη υπερβάλλουσας ειλικρίνειας.
Πίσω από το σκληρό και αποφασισμένο βλέμμα του αθλητή που περιμένει την εκκίνηση, κρύβεται ένας πολύ ευγενικός χαρακτήρας, προσιτός και ανοιχτός σε όλα. Μια προσωπικότητα που δεν περιμένει κανείς να συναντήσει σε αθλητή τέτοιου επιπέδου.
Ευτυχώς για τον Σωτήρη, οι αγώνες στόχοι του φέτος είχαν την απαραίτητη χρονική απόσταση ώστε να βρεθεί σε όλους προπονημένος και να δείξει την αξία του. Παγκόσμιο τάντεμ, μαζί με τον Χρήστο Σανδαλάκη, διεθνείς αγώνες στην Ιταλία, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Ο επόμενος στόχος
Το 2021, θα είναι μια γεμάτη χρονιά, αφιερωμένη στην ποδηλασία τάντεμ, αφού παρέα με τον Χρήστο, ο Σωτήρης θα ταξιδέψει στο Ρίο ντε Τζανέιρο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τάντεμ στα τέλη του Μαρτίου. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η Παραολυμπιάδα που είναι ο μεγάλος στόχος της χρονιάς και κλείνοντας τη σεζόν, το ελληνικό δίδυμο έχει έναν ακόμα στόχο.
Το δυνατό τους αγώνισμα είναι το 200άρι, στο οποίο αυτή τη στιγμή αγγίζουν το 9.8. Με το Παγκόσμιο ρεκόρ να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο 9.568 (Neil Fachie – Matthew Rotherham, 7/4/2018, Brisbane, Αυστραλία, Κοινοπολιτειακοί Αγώνες), Σωτήρης και Χρήστος θέλουν, βρίσκοντας την απαραίτητη οικονομική στήριξη, να ταξιδέψουν στην πίστα του Ακουασκαλιέντες, στο Μεξικό και με σύμμαχο τη μειωμένη βαρύτητα του υψομέτρου να σπάσουν το υπάρχον ρεκόρ.
1ο Ετάπ, Ηράκλειο-Χανιά, 179.0 ΧΛΜ
Φυσικά, όλα αυτά σημαίνουν πως ο Σωτήρης θα περιμένει το 2022 για να θέσει προσωπικούς στόχους με τα χρώματα της εθνικής ομάδας. Θέλει να συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από την ημερομηνία στην οποία θα αποφασιστεί αυτό να διεξαχθεί.
Το γεγονός ότι πρέπει να περιμένει τόσο καιρό για να δοκιμαστεί σε ατομικό επίπεδο, δεν τον φοβίζει.
«Δεν έχω βάλει ακόμα κάποια ημερομηνία λήξης στην καριέρα μου. Έχω να δώσω και άλλο. Έχω αργή ανάπτυξη. Αφού μικρός, στην κατηγορία των παίδων, ήμουν πιο μικρός από όλους! Πιστεύω πως για δύο-τρία χρόνια ακόμη μπορώ να εξελιχθώ».
Όσο για το αν θα έβαζε την κόρη του στο άθλημα της ποδηλασίας, ο Σωτήρης φάνηκε ιδιαίτερα αρνητικός.
«Να κάνει αθλητισμό. Να κάνει και πρωταθλητισμό αν θέλει, αλλά ποδήλατο όχι. Θέλω να κάνει ό,τι της αρέσει βέβαια. Σκέφτομαι τη ζωή μου, να ξυπνάω τα Σαββατοκύριακα και να πηγαίνω ταξίδι με το παιδί μου, όπου έχει αγώνα. Όπου να ΄ναι! Άλλωστε για αυτά είμαστε εδώ.»
Το κλείσιμό του στη συζήτησή μας, δείχνει την δυσκολία του αθλήματος, που κάνει ακόμα και έναν επιτυχημένο αθλητή να το αποστρέφεται όταν αφορά το παιδί του.
Βέβαια, στην πράξη, αν η μικρή Ναυσικά αποφασίσει ότι έχει ενδιαφέρον το ποδήλατο του μπαμπά, είναι αμφίβολο το αν ο Σωτήρης θα έχει την καρδιά να την σταματήσει!
