Βρεθήκαμε για 7η χρονιά στον σημαντικότερο διασυλλογικό αγώνα στο Ελληνικό ποδηλατικό καλεντάρι, τον ιστορικό Γύρο Θυσίας που φέτος μπήκε στην 5η δεκαετία ζωής του, μια και το διήμερο 24-25 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε για 41η φορά από το 1978.
Οι Δημήτρης Αντωνιάδης (1ος κατ. Ανδρών), Γιώργος Γατής (1ος κατ. Εφήβων) του ΠΣ Κρόνος Νίκαιας, Μίλτος Γιαννούτσος (2ος κατ. Ανδρών) του ΠΟ Πατρών και Ανδρέας Τριανταφύλλου (3ος κατ. Ανδρών) του ΠΕΣΑ Αστέρας Ζωγράφου κατάφεραν το μοναδικό επιτυχημένο ξεκόλλημα στον αγώνα, φτάνοντας χωρίς να απειληθούν πρώτοι στον τερματισμό. Μιλήσαμε μαζί τους για τον αγώνα και όχι μόνο.
Δημήτρης Αντωνιάδης
The Cycling Journal: Δημήτρη, μετά από πόσο καιρό επιστρέφεις στους αγώνες δρόμου;
Δημήτρης Αντωνιάδης: Τελευταία φορά που έτρεξα σε αγώνα δρόμου ήταν πριν από ένα χρόνο. Γενικώς οι στόχοι μου είναι στο ΜΤΒ οπότε τρέχω σπάνια αγώνες δρόμου.
TCJ: Η Θυσία είναι όμως ένας αγώνας όπου έχεις καλή παράδοση, τόσο με τους Μαχητές Πεύκων όσο και με τον Κρόνο. Είναι αγώνας προετοιμασίας για τη σεζόν στο χώμα ή αγώνας στόχος;
Δ.Α.: Είναι η 4η φορά που παίρνω μέρος στον συγκεκριμένο αγώνα. Αυτή τη φορά δεν είχα στόχο τον αγώνα και τον είχα εντάξει στην προετοιμασία για τους αγώνες ΜΤΒ που έρχονται το επόμενο διάστημα. Φυσικά όμως η νίκη σε αυτό τον ιστορικό αγώνα είναι μεγάλη τιμή για εμένα.
TCJ: Το ξεκόλλημα έγινε λίγο πριν το ξεκόρφισμα μετά τον Καταρράκτη. Νωρίτερα υπήρχαν επιθέσεις και προσπάθειες αθλητών να αποσπαστούν;
Δ.Α.: Συνεχώς υπήρχαν επιθέσεις από την ώρα που άρχισε η ανηφόρα χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Οι επιθέσεις από τους άλλους αθλητές ήταν μικρές και χωρίς διάρκεια. Πριν το ξεκόρφισμα άρχισαν μερικές μεμονωμένες επιθέσεις από αθλητές με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μικρό γκρουπ 5 ατόμων όπου ήταν απόλυτα ελεγχόμενο. Επίσης είχαμε δύο αθλητές της ομάδας μέσα στο ξεκόλλημα κάτι πολύ θετικό για εμάς.
TCJ: Σε ποιο σημείο έφυγες από το γκρουπ και έπιασες τους αποσπασμένους;
Δ.Α.: Τα φαβορί του αγώνα περίμεναν να γίνει κάτι δυνατό στην ανηφόρα αλλά δεν έγινε. Στην κλασική ανηφόρα μετά τον Καταρράκτη κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία να αρχίσει κάτι δυνατό με διάρκεια ώστε να ξεκαθαρίσει το γκρουπ. Μετά τη μεγάλη ανηφόρα ακολουθούσε κατηφόρα με αρκετές κλειστές στροφές που σε συνδυασμό με τη βροχή ήταν αρκετά επικίνδυνες. Παρατήρησα ότι το γκρουπ ήταν φοβισμένο και σκέφτηκα να δοκιμάσω να ρισκάρω λίγο παραπάνω στη κατηφόρα. Τελικά η προσπάθεια απέδωσε και έπιασα τους αποσπασμένους.
TCJ: Ο Κρόνος κατάφερε να έχει φέτος αθλητές στο ξεκόλλημα αλλά και τον έλεγχο του κυρίως γκρουπ με δυνατούς αθλητές. Ήταν αποτέλεσμα στρατηγικής ή τύχης; Τι οδηγίες σας είχε δώσει ο Γιώργος Μανιάτης πριν τον αγώνα;
Δ.Α.: Η φετινή στρατηγική ήταν σύστημα «μπουλούκι», όπως το λέγαμε με τον κ. Μανιάτη και γελούσαμε! Δηλαδή, όσο γίνεται να είμαστε περισσότερα άτομα στο κυρίως γκρουπ και να ελέγχουμε τον αγώνα. Τα ξεκολλήματα είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Η αλήθεια ήταν ότι κρατιόμουν με το ζόρι να μην ανοίξω τον ρυθμό στον Καταρράκτη γιατί μου αρέσει πολύ εκείνη η ανηφόρα. Πάνω απ’ όλα όμως είναι οι οδηγίες του κ. Μανιάτη!
TCJ: Η τετράδα των αποσπασμένων κατάφερε να έχει για μεγάλο μέρος του αγώνα μια διαφορά η οποία κυμάνθηκε στα 1-2 λεπτά την οποία δεν την λες ακριβώς ασφαλείας. Χρειάστηκε να «πατήσετε» ή γνωρίζατε ότι στο γκρουπ δεν υπήρχε ομάδα να σας κυνηγήσει και ήσασταν σχετικά ήσυχοι;
Δ.Α.: Πατούσαμε όσο έπρεπε χωρίς να αγχωθούμε. Είχαμε πλήρη ενημέρωση για το τι γινόταν πίσω και για τις διαφορές. Ο ρυθμός ήταν δυνατός αλλά όχι εξαντλητικός.
TCJ: Ο καιρός είναι σχεδόν πάντα σημαντικός παράγοντας στον Γύρο Θυσίας. Επηρεάζει όλους τους αθλητές το ίδιο; Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αθλητές που είναι πιο σκληραγωγημένοι; Θεωρείς ότι η βροχή σας βοήθησε να κινηθείτε πιο γρήγορα στα κατηφορικά κομμάτια;
Δ.Α.: Όσες φορές έχω τρέξει στο Γύρο Θυσίας έχει είτε πολύ κρύο είτε βροχή. Αυτή τη φορά αντιμετωπίσαμε και τα δύο! Σίγουρα ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στην κακοκαιρία και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το πώς θα επιλέξεις να ντυθείς. Το δικό μου λάθος ήταν ότι φόρεσα καλοκαιρινά γάντια και καλύμματα στα πόδια με αποτέλεσμα στα τελευταία 20 χλμ να μην νιώθω τα χέρια μου και τα πόδια μου από τα γόνατα και κάτω. Στα κατηφορικά κομμάτια στους αγώνες δρόμου συνήθως δεν ρισκάρω και ειδικά με βροχή. Αυτή τη φορά συνέβη το αντίθετο όμως. Όποτε θα έλεγα ότι η βροχή στάθηκε μάλλον σύμμαχός μου στην προσπάθεια να φύγω από το γκρουπ!
TCJ: Ο Γιαννούτσος έχει κάνει ήδη μια νίκη φέτος και από πέρυσι έχει δείξει ότι είναι δυνατός αθλητής τόσο στην ευθεία όσο και στην ανηφόρα. Φτάσατε οι τρεις σας, μαζί με τον Γιώργο, στο τελευταίο ανηφορικό κομμάτι. Πώς ένιωθες εκεί; Πώς ήταν τα τελευταία 2 χιλιόμετρα;
Δ.Α.: Πριν φτάσουμε στην τελευταία και καθοριστική ανηφόρα που οδηγεί στο Ηρώον προσπάθησα να βγάλω τα γυαλιά μου και να τα βάλω πίσω από το κράνος μου αλλά τα χέρια μου ήταν τόσο παγωμένα που δεν μπορούσα να κάνω ούτε αυτό το απλό πράγμα! Από δυνάμεις ένιωθα πολύ καλά αλλά δεν μπορούσα να ρολάρω από το κρύο. Στην αρχή της ανηφόρας περίμενα να δω αντιδράσεις ενώ στη συνέχεια μπήκα μπροστά να ανοίξω σταδιακά το ρυθμό. Μόλις άρχισα να βλέπω κούραση στον Γιαννούτσο ξεκίνησα τακτική αλλαγής ρυθμού, κάτι πολύ σπαστικό για τον αντίπαλο. Έτσι αποσπάστηκα και τερμάτισα πανηγυρικά με τον έφηβο συναθλητή μου Γιώργο Γατή.
TCJ: Επιστροφή στις νίκες στη Θυσία για τον Κρόνο μετά από 3 χρόνια… ανομβρίας. Πόσο σημαντική είναι η ομαδική δουλειά για ένα τέτοιο αποτέλεσμα;
Δ.Α.: Η ομαδική δουλειά είναι το πιο βασικό μυστικό της επιτυχίας. Και όχι μόνο μεταξύ των αθλητών την ώρα του αγώνα αλλά και του υπόλοιπου team από έξω! Ήταν μια νίκη που την ήθελε η ομάδα πολύ και είμαι πολύ χαρούμενος που τα καταφέραμε.
TCJ: Τι έχει το πρόγραμμα για τη συνέχεια; Ήδη μετράς τρεις φανέλες πρωταθλητή τα τελευταία τρία χρόνια στο XCO, ποιος είναι ο κύριος στόχος σου φέτος;
Δ.Α.: Βασικός μου στόχος είναι η φανέλα του πρωταθλητή το 2018. Από το Μάιο και μετά όμως ξεκινά η προσπάθεια πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκυο. Αυτό σημαίνει ότι οι διεθνείς αγώνες από τον Μάιο και μετά είναι στόχοι!
Γιώργος Γατής
The Cycling Journal: Δεύτερη θέση το Σάββατο στο σιρκουί που άνοιξε τον 41ο Γύρο Θυσίας και πρώτη στον κυρίως αγώνα την Κυριακή με μια εκπληκτική εμφάνιση για σένα Γιώργο. Μάλλον δεν έχει νόημα να ρωτήσουμε πώς είσαι αυτή την περίοδο, το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι άλλωστε, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε πώς έφτασες σε αυτό το σημείο, να συναγωνίζεσαι στα ίσα αθλητές της κατηγορίας Ανδρών και να τερματίζεις μαζί με έναν τόσο σπουδαίο αθλητή όπως ο Δημήτρης Αντωνιάδης. Ο συνδυασμός Μιχάλη Ταμανάκια και Γιώργου Μανιάτη πόσο σε έχουν βοηθήσει;
Γιώργος Γατής: Η αλήθεια είναι πως η φετινή χειμερινή προετοιμασία αποδείχθηκε πιο επιτυχημένη από κάθε άλλη, αφού ο καιρός ήταν σε μεγάλο βαθμό σύμμαχός μας με αποτέλεσμα να καταφέρω να αποφύγω διάφορα κρυολογήματα και να μείνω αφοσιωμένος στην προπόνησή μου. Παρ’ όλα αυτά, ενώ ένιωθα καλά, δεν ήξερα σε τι κατάσταση βρίσκομαι σε σχέση με άλλους αθλητές. Ο διήμερος αγώνας στο Λουτράκι αποτέλεσε για μένα ένα τεστ της κατάστασής μου το οποίο μάλιστα με εξέπληξε. Έτσι έχοντας καταλάβει ότι είμαι σε καλό επίπεδο συνέχισα την σκληρή και μεθοδική δουλειά η οποία με οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα, μια νίκη στα Καλάβρυτα.
Ο μέντορας και ποδηλατικός μου πατέρας, ο “Mike”, είναι ο άνθρωπος που κούρδισε την μηχανή μου για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, αφού ήταν αυτός που από την κατηγορία των Παμπαίδων με πήρε από το χέρι και με έφτασε ως εδώ.
Από την άλλη ο κ. Γιώργος Μανιάτης είναι αυτός που μας οργανώνει σε κάθε αγώνα με τις πολύτιμες συμβουλές και το ομαδικό κλίμα που δημιουργεί.
TCJ: Πώς σχηματίστηκε το γκρουπ των τεσσάρων;
Γ.Γ.: Μέχρι το 50ό χιλιόμετρο βρισκόμουν στο κυρίως γκρουπ, όμως η επίθεση του συνομήλικου Φραμπίτση ανάγκασε εμένα και τον Καρατσιβή, επίσης έφηβο, να αποσπαστούμε από το γκρουπ και να βρεθούμε μπροστά με άλλους δύο αθλητές της κατηγορίας Ανδρών. Δουλέψαμε όλοι, όμως ο ρυθμός μας αποδείχθηκε ανεπαρκής για να μας οδηγήσει στην Αγία Λαύρα πρώτους. Έτσι μετά από καμία δεκαριά χιλιόμετρα έγινε μια ανακατάταξη στο ξεκόλλημα και βρέθηκα μπροστά με άλλους τρείς πολύ δυνατούς Άνδρες, τον Τριανταφύλλου, τον Αντωνιάδη και τον Γιαννούτσο.
TCJ: Στο ξεκόλλημα φάνηκε να είσαι σε καλύτερη κατάσταση απ’ όλους τους αποσπασμένους και μάλιστα έχω την εντύπωση ότι «τράβηξες» και λίγο περισσότερο. Πέρα από τα πόδια και τα πνευμόνια, σαφώς παίζει ρόλο και η ψυχολογία σε έναν αγώνα. Πώς ένιωθες καθώς πλησιάζατε στον τερματισμό και έβλεπες τη νίκη στον ιστορικό αυτό αγώνα όλο και πιο κοντά;
Γ.Γ.: Η ψυχολογία είναι το άλφα και το ωμέγα για έναν αθλητή. Έτσι λοιπόν το γεγονός ότι στο γκρουπάκι μας δεν υπήρχε δεύτερος έφηβος – άρα δεν είχα άμεση απειλή για την νίκη στην κατηγορία μου – μου έδινε απίστευτο κουράγιο, πείσμα και δύναμη να συνεχίζω την σκληρή προσπάθεια. Δεν θα κρύψω όμως ότι από εκείνη την στιγμή που η διαφορά μας υπερέβη το 1 λεπτό, στο μυαλό μου βρισκόταν η εικόνα ενός σόλο τερματισμού στην Αγία Λαύρα.
TCJ: Είχες πάρει ειδικές οδηγίες από τον κ. Μανιάτη;
Γ.Γ.: Η συζήτηση που είχαμε το προηγούμενο βράδυ με τον κύριο Μανιάτη ήταν να προσπαθήσω να είμαι καλά στημένος στο γκρουπ και να κυνηγήσω την νίκη στην κατηγορία μου. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Όταν όμως βρισκόμουν στο ξεκόλλημα η οδηγία ήταν να δουλέψω λίγο περισσότερο προκειμένου Αντωνιάδης και Τριανταφύλλου να φτάσουν στο τελευταίο βουνό όσο το δυνατόν πιο φρέσκοι, με σκοπό να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσουν τη νίκη και στην κατηγορία Ανδρών.
TCJ: Ο Κρόνος Νίκαιας φαίνεται πολύ δυνατός φέτος στην κατηγορία Εφήβων, αλλά υπάρχουν δυνατοί αθλητές και σε άλλες ομάδες. Τι μπορούμε να περιμένουμε για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα; Έχεις και τις πανελλήνιες φέτος, πώς σκοπεύεις να τα συνδυάσεις;
Γ.Γ.: Φέτος έχω την ευκαιρία να έχω στην ομάδα ένα πολύ καλό φίλο, ο οποίος μάλιστα είναι και μεγάλο «πιστόλι» στο ποδήλατο, τον Μανώλη Ορφανουδάκη. Μαζί τρέξαμε το καλοκαίρι με την Εθνική ομάδα και η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική. Ανυπομονώ λοιπόν να αγωνιστούμε και ως συναθλητές στον ίδιο σύλλογο. Θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε εξίσου δυνατούς αντιπάλους διότι μόνο μέσα από τον μεγάλο συναγωνισμό καταφέρνουμε να ανεβάσουμε το επίπεδό μας και να γίνουμε καλύτεροι.
Γενικώς αποφεύγω τα μεγάλα λόγια για το μέλλον, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, πραγματικά όμως εύχομαι η απόδοσή μου να παραμείνει σε αυτό το επίπεδο και να είμαι ικανός να διεκδικήσω μια θέση στο βάθρο του πανελληνίου πρωταθλήματος.
Το κομμάτι των πανελλαδικών εξετάσεων δεν θα έλεγα ότι αποτελεί ακριβώς εμπόδιο. Σίγουρα δυσκολεύει την κατάσταση, καθώς ήδη εδώ και 7 μήνες βρίσκομαι σε μια διαρκή εναλλαγή από τη σέλα στο θρανίο, όμως απέμειναν μόνο 2 μήνες οπότε θα κάνω υπομονή!
TCJ: Τι σκέψεις κάνεις για το μέλλον σου στο άθλημα; Τι κίνητρο υπάρχει για ένα παιδί 17 ετών στην Ελλάδα να δώσει βάρος στην ποδηλασία;
Γ.Γ.: Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Όνειρό μου είναι να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ποδηλασία. Το γεγονός ότι ζω στην Ελλάδα όμως, ξέρουμε όλοι ότι δεν δίνει και πολλές ελπίδες και ευκαιρίες σε μένα αλλά και σε όλα τα παιδιά που έχουν τα ίδια όνειρα. Έτσι κίνητρό μου είναι η αγάπη και το μεράκι που τρέφω για την ποδηλασία και η αδιάκοπη στήριξη που λαμβάνω από τον σύλλογό μου Κρόνο Νίκαιας, που βρίσκεται πάντοτε δίπλα μου και μου παρέχει συνεχή στήριξη σε οτιδήποτε χρειαστώ, παρά την δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε. Γι’ αυτό οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ!
Μίλτος Γιαννούτσος
The Cycling Journal: Μίλτο, συνεχίζοντας με φόρα από πέρυσι, έχεις ξεκινήσει πολύ δυνατά φέτος, σε σημείο ώστε κάποιοι να σε θεωρούμε ένα εκ των φαβορί πριν τον αγώνα. Η Θυσία πάντα είναι αγώνας στόχος για τον διοργανωτή ΠΟΠ, με μακρά μάλιστα παράδοση στα βάθρα και με πολύ σπουδαίους αθλητές του, όπως ο Κανέλλος Κανελλόπουλος και ο Βασίλης Αναστόπουλος, να έχουν αναδειχθεί νικητές. Έχουν περάσει όμως πολλά χρόνια από την τελευταία νίκη της ομάδας, αν και φέτος έφτασε πολύ κοντά σε αυτήν. Βρέθηκες στο ξεκόλλημα από νωρίς με τρεις αθλητές που ήξερες ότι ανά πάσα στιγμή θα επιχειρούσαν να σε «αδειάσουν». Ποια ήταν η δική σου στρατηγική στον αγώνα; Σε ποιο σημείο αποσπάστηκες από το γκρουπ;
Μίλτος Γιαννούτσος: Χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι ένας υπολογίσιμος ”αντίπαλος” κάτι το οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον προπονητή μου Παύλο Χαλκιόπουλο που από τότε που με ανέλαβε, παρουσιάζω μια σταθερά ανοδική πορεία. Πράγματι, η Θυσία είναι ένας από τους κυριότερους αγώνες-στόχους της χρονιάς και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με την επίδοσή μου. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα από τον Κρόνο να επιχειρήσει να με ”αδειάσει”, όπως είπες, κάτι το οποίο δεν έγινε, οπότε συνεχίσαμε να συνεργαζόμαστε με τα παιδιά μέχρι τον τερματισμό.
Η δική μου στρατηγική ήταν να φτάσω μέχρι τον Καταρράκτη σε καλή κατάσταση μιας και είναι το πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Εφόσον δεν έγινε τίποτα εκεί, αποφάσισα να κάνω την κίνησή μου λίγο πριν την Βλασία που έχει ως επί το πλείστον κατηφορικά κομμάτια. Έτσι και έγινε, αποσπάστηκα με 3 άτομα (Αντωνιάδης, Γατής, Τριανταφύλλου) και φτάσαμε μέχρι τον τερματισμό.
TCJ: Πώς τα πας με το κρύο και τις συνθήκες που επικρατούν συνήθως στη Θυσία; Επηρέασαν την εξέλιξη του αγώνα;
Μ.Γ.: Δεν θα έλεγα ότι τα πάω και άσχημα με τις συνθήκες που επικρατούν συνήθως σε αυτό τον αγώνα. Σαφώς και πιστεύω ότι επηρέασαν την εξέλιξη του αγώνα, χωρίς να ευνοούνται ιδιαίτερα οι επιθέσεις και με αποτέλεσμα το κυρίως γκρουπ να αποτελείται από πολλά άτομα.
TCJ: Πόσο σημαντικό είναι να παίρνεις οδηγίες από έναν προπονητή με τόσο μεγάλη εμπειρία όπως ο Παύλος Χαλκιόπουλος;
Μ.Γ.: Το να έχω τον Παύλο Χαλκιόπουλο ως ”καθοδηγητή” είναι πολύ σημαντικό καθώς έχει μεγάλη εμπειρία στο χώρο και έχει ”φάει την ποδηλασία με το κουτάλι”. Ειδικότερα σε έναν τόσο κρίσιμο αγώνα σαν το Γύρο Θυσίας, θεωρώ ότι η βοήθειά του είναι πολύτιμη.
TCJ: Στο τελευταίο κομμάτι ήδη είχε μείνει ο Ανδρέας και ήσασταν οι τρεις σας. Με τον Γατή να έχει εξασφαλίσει την πρώτη θέση στους Έφηβους, θα πηγαίνατε για την πρωτιά στους Άνδρες μαζί με τον Αντωνιάδη. Σε τι κατάσταση ήσουν; έγιναν επιθέσεις; πώς εξελίχθηκαν τα τελευταία 4 χιλιόμετρα;
Μ.Γ.: Από όταν ξεκίνησε η ανηφόρα για τον τερματισμό ήξερα ότι υπήρχαν αρκετές πιθανότητες να μην πέρναγα πρώτος την γραμμή του τερματισμού, καθώς δεν ήμουν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση, χωρίς όμως να πάψω να το παλεύω όσο μπορούσα. Στα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα δεν έγιναν επιθέσεις απλά υπήρχε ένας συνεχής υψηλός ρυθμός τον οποίο δεν άντεξα και έμεινα πίσω 1 χιλιόμετρο περίπου πριν τον τερματισμό.
TCJ: Τι έχει η συνέχεια; Τι στόχους έχεις φέτος;
Μ.Γ.: Ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δρόμου. Μέχρι τότε θα συνεχίσω να συμμετέχω σε όσους αγώνες μπορώ εν όψει της προετοιμασίας μου για αυτό τον αγώνα.
TCJ: Είσαι φοιτητής, πώς συνδυάζονται πανεπιστήμιο και ποδηλασία;
Μ.Γ.: Πράγματι, φοιτώ στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Η αλήθεια είναι ότι πιέζομαι λίγο στο να τα συνδυάσω και τα δύο σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, αλλά θεωρώ ότι αν υπάρχει θέληση και σωστός προγραμματισμός, όλα είναι εφικτά!
Ανδρέας Τριανταφύλλου
The Cycling Journal: Το 2017 ήταν περίεργο για σένα Ανδρέα, μια και αμέσως πριν ξεκινήσουν οι αγώνες και ενώ είχες κάνει καλή προετοιμασία, σταμάτησες ουσιαστικά τις προπονήσεις λόγω της έναρξης της συνεργασίας σου με το Eurosport. Αργότερα μέσα στη χρονιά ήρθε και το παιδί αφήνοντας ακόμα λιγότερο χρόνο για ποδήλατο. Πώς φτάσαμε από τη σχεδόν αποχή του 2017 στην τρίτη θέση στον φετινό Γύρο Θυσίας;
Ανδρέας Τριανταφύλλου: Όντως το 17 ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Στο σύνολό της η προετοιμασία πήγε ιδανικά και τα νούμερα μου ήταν τα καλύτερα μέχρι τότε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποια τεστ που έκανα σε κάποια βουνά της Αττικής! Όλα όμως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα όταν μου παρουσιάστηκε η πρόκληση του Eurosport. Η απόφαση ήταν πιο εύκολη από ό,τι περίμενα και έτσι το ποδήλατο έμεινε πίσω και την θέση του πήρε το διάβασμα για τις απαιτήσεις της νέας πρόκλησης. Πρέπει να πω εδώ πως η ομάδα που έχω την τύχη να είμαι μέλος της εδώ και 4 χρόνια, βρίσκεται πίσω ακόμα και από την ενασχόληση μου με το Eurosport, και αναφέρομαι φυσικά στον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν ο κ. Παντελής Παπάζογλου και ο Βασίλης Αναστόπουλος! Παράλληλα, όπως ανέφερες, ήρθε και το μεγαλύτερο δώρο και η αγωνιστική χρονιά πέρασε κάπως έτσι. «Με τις αναθυμιάσεις» και χωρίς ίχνος ποιοτικής προπόνησης κατάφερα να βοηθήσω την ομάδα μου σε δύο σημαντικούς αγώνες, στο Πρωτάθλημα ΕΠΟΣΚ και στο Πανελλήνιο.
Το καλοκαίρι ήταν πολύ πιεσμένο με τον σχολιασμό των Μεγάλων Γύρων και μου έλειπε η βαλβίδα εκτόνωσης… το ποδήλατο! Αποφάσισα ότι χωρίς το ποδήλατο δεν μπορούσα να ζήσω. Και δεν αναφέρομαι στις ποδηλατικές βόλτες, αλλά στον σκληρό προγραμματισμό του πρωταθλητισμού. Με την στήριξη της συζύγου πλέον, ξεκίνησα την προετοιμασία μου 1,5 μήνα νωρίτερα από ό,τι οι υπόλοιποι αθλητές με στόχο την καλύτερη δυνατή θέση στον Γύρο Θυσίας, τον ιστορικότερο και με μεγαλύτερο πρεστίζ αγώνα της χώρας μας. Έχασα αρκετά κιλά, με στρατιωτική πειθαρχία στην διατροφή μου, φτάνοντας σε ιστορικά χαμηλά και είδα τα νούμερα να φτάνουν στα υψηλότερα επίπεδα, ακόμα και σε σχέση με της περσινής χρονιάς.
Ο προπονητής μου, ο Γιώργος Μανιάτης είναι ο υπεύθυνος για όλες τις διακρίσεις των τελευταίων ετών, και όχι μόνο. Θα τολμήσω να πω πως η εμπιστοσύνη που του έδειξα όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο στο να καταφέρω τελικά να φορμαριστώ όταν έπρεπε, παρ’ ότι το ξεκίνημα της φετινής σεζόν ήταν μια μετριότητα από πλευράς αποτελεσμάτων.
TCJ: Ο γύρος Θυσίας είναι ένας αγώνας που σου ταιριάζει όπως φαίνεται, με καλές εμφανίσεις και συχνή παρουσία στο βάθρο. Ήταν στόχος για σένα;
Α.Τ.: Τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησης μου με την ποδηλασία δεν αποτελούσε στόχο ο συγκεκριμένος αγώνας γιατί για κακή μας τύχη έρχεται πολύ νωρίς στο καλεντάρι. Έτσι είναι πολύ δύσκολο προπονητικά να βρεθείς στην ίδια σεζόν φορμαρισμένος τόσο στον Γύρο Θυσίας όσο και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που αποτελεί τον μεγαλύτερο στόχο όλων των αθλητών. Ιδανικά θα μας βόλευε αυτοί οι δύο αγώνες να είναι ημερολογιακά πιο κοντά μεταξύ τους, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται. Από την στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ο Γύρος Θυσίας αποτελούσε κριτήριο για την στελέχωση της Εθνικής Ομάδας, έγινε στόχος μου! Η αλήθεια είναι πως μου ταιριάζει το προφίλ της συγκεκριμένης διαδρομής, και αν υπήρχαν λίγα υψομετρικά ακόμα θα μου ταίριαζε περισσότερο!
TCJ: Ουσιαστικά ήσουν ο πρώτος που κυνήγησε και έπιασε τον Ηλιάδη που είχε αποσπαστεί μετά τον Καταρράκτη. Μετά ήρθαν και οι υπόλοιποι για να μείνετε τελικά τέσσερις μέχρι το τέλος. Πώς ήταν τα πράγματα αφού σχηματίστηκε το γκρουπ των αποσπασμένων; Ποιες ήταν οι οδηγίες του προπονητή σου;
Α.Τ.: Από την στιγμή που ο Αντωνιάδης και ο Γιαννούτσος έφτασαν με την επίθεσή τους το γκρουπ μας, εγώ έπρεπε να κρατηθώ με νύχια και με δόντια. Ήδη βρισκόμουν για 15χλμ ξεκολλημένος και ήξερα ότι θα ακολουθούσε ένας πολύ δυνατός ρυθμός. Για τα πρώτα λεπτά απ’ όταν γίναμε τέσσερις υπέφερα αλλά στη συνέχεια συνήλθα. Οι οδηγίες ήταν απλές: έπρεπε να συνεργαστούμε και οι τέσσερις όσο καλύτερα γινόταν. Έτσι και έγινε, και η διαφορά έφτασε γρήγορα το 1:45.
TCJ: Έχεις χάσει έδαφος σε προηγούμενους αγώνες στις κατηφόρες, οι οποίες δεν είναι το δυνατό σου σημείο. Τι έγινε φέτος, όπου επιπλέον υπήρχαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες και βρεγμένο οδόστρωμα; Γενικά πώς πιστεύεις ότι επηρέασε τον αγώνα ο καιρός;
Α.Τ.: Οι κατηφόρες για αρκετούς, όπως και για μένα, είναι θέμα ψυχολογίας περισσότερο. Στις κατηφόρες μετά τον Καταρράκτη ήταν ιδανική ευκαιρία να επιτεθώ γιατί το γκρουπ εκείνη την στιγμή ήταν μπερδεμένο. Δεν μπορούσαν να αποσπαστούν δυνατοί αθλητές και υπήρχε σύγχυση. Όταν δεν είσαι ο πιο δυνατός αθλητής στο πελοτόν πρέπει να εκμεταλλεύεσαι οποιαδήποτε κατάσταση για να αιφνιδιάσεις τους αντιπάλους σου και οι κακές καιρικές συνθήκες είναι μια τέτοια κατάσταση. Πιστεύω όμως ότι δεν επηρέασε το αποτέλεσμα ο καιρός. Όλα τα φαβορί για ένα καλό πλασάρισμα έχουν διακριθεί στο παρελθόν με κακές καιρικές συνθήκες. Ο κακός καιρός άλλωστε είναι ο ίδιος για όλους μας!
TCJ: Στα τελευταία 4 χιλιόμετρα έμεινες από δυνάμεις, ανησύχησες μήπως σε πιάσει το γκρουπ;
Α.Τ.: Στα τελευταία 4χλμ έχασα την επαφή από τους υπολοίπους κάτι που φοβόμουν, μιας και είχα συμπληρώσει ήδη σχεδόν 45χλμ αποσπασμένος. Ο Γιώργος ανέβασε πολύ τον ρυθμό στιγμιαία και έφτασα στο όριό μου. Στην συνέχεια κράτησα έναν ρυθμό στα 360 watts με τον οποίο έκρινα ότι είναι απίθανο να χάσω την 3η θέση.
TCJ: Παρακολουθείς πλέον πολλή ποδηλασία από τη θέση του σχολιαστή του Eurosport. Αν έπρεπε να εστιάσεις σε μία διαφορά ανάμεσα στο Ελληνικό και το επαγγελματικό πελοτόν ποια θα ήταν αυτή;
Α.Τ.: Θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να αναφέρω τι κοινά μπορεί να έχουν τα δύο επίπεδα κι αυτό γιατί τα κοινά είναι λιγότερα και οι διάφορες περισσότερες. Αλλά για να απαντήσω στην ερώτηση, θα πω, πως η μεγαλύτερη διαφορά στο αγωνιστικό μέρος, είναι η απουσία ομάδων από το Ελληνικό πελοτόν. Είναι περισσότερο «ατομικό άθλημα» η ποδηλασία στην Ελλάδα.
TCJ: Τι έχει η συνέχεια; Υπάρχει χρόνος για 2 δουλειές, οικογένεια και συστηματική προπόνηση;
Α.Τ.: Η συνέχεια έχει από όλα τα παραπάνω για το άμεσο μέλλον. Γενικά όμως δεν υπάρχει χρόνος για να τα κάνεις όλα αυτά σωστά. Για αυτό δεν χάνω κλήρωση στο Τζόκερ! Σε ό,τι αφορά το ποδηλατικό σκέλος, κάθε φορά που κατεβαίνω στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου και βλέπω τους 20χρονους και τους 25χρονους, νιώθω όλο και περισσότερο ότι πλησιάζει το τέλος και ας έχω ακόμα αρκετά περιθώρια. Από την άλλη όσο περνάει ο καιρός νιώθω όλο και πιο έτοιμος να υπηρετήσω το άθλημα που αγαπώ από άλλο πόστο.
Φωτογραφίες και από τις δύο ημέρες του 41ου Γύρου Θυσίας μπορείτε να βρείτε στη σελίδα https://www.nassostriantafyllou.gr/?search=thysias+2018.
