Παραφράζοντας μεταφορικά και κυριολεκτικά το τραγουδισμένο από την Μαρινέλα λαϊκό άσμα που ταξίδεψε, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία είναι η αλήθεια, την Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, το Attica Race το μοναδικό… λίγο που έχει είναι η διάρκεια του διάσημου πλέον ποδηλατικού αγώνα που αφορά την κατηγορία Μάστερ και όχι μόνο.
Με εκκίνηση κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και τερματισμό με φόντο το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, το μάρμαρο αν μη τι άλλο μόνο λίγο δεν είναι, ενώ η Λεωφόρος Ποσειδώνος προς το Ναό, δίπλα της έχει μόνο θάλασσα. Όσο για το ποδήλατο, τα λόγια περισσεύουν. Δίκαια λοιπόν η παράφραση ταιριάζει γάντι στον πιο φημισμένο ανοιξιάτικο αγώνα ποδηλασίας που πραγματοποιείται κάθε χρόνο.
Το 2012 ήταν η χρονιά που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το Attica Race (ως διήμερος αγώνας τότε, με τρία σκέλη: ατομική χρονομέτρηση, σιρκουί και τον αγώνα αντοχής από την Ακρόπολη στο Σούνιο που επιβίωσε μέχρι σήμερα) και που έμελλε να είναι η απαρχή της πιο φωτογραφημένης ποδηλατικής ιστορίας στην Αττική.
Φέτος, συμπληρώνοντας 6 χρόνια από τότε, κάτι παραπάνω από 300 ερασιτέχνες ποδηλάτες από όλες τις κατηγορίες (από τους σχεδόν 350 που δήλωσαν συμμετοχή) συναντήθηκαν στις 2 του Απρίλη και πήραν εκκίνηση… μετά μουσικής από την μπάντα του Δήμου Αθηναίων, γεμίζοντας την πόλη χρώματα και σπάζοντας την μονοτονία της κατάληψης δημόσιου δρόμου από τα αυτοκίνητα και την θέση του μονότονου βουητού των κινητήρων, πήρε ο ήχος από τις αλυσίδες και τους τροχούς των ποδηλάτων. Όσοι τυχεροί βρέθηκαν από νωρίς στο δρόμο το πρωί της Κυριακής είχαν την ευκαιρία να δουν το πολύχρωμο γκρουπ να κατηφορίζει την Λ.Συγγρού και να διασχίζει την Λ.Ποσειδώνος.
Χομπίστες, ερασιτέχνες, “σοβαρούς” ερασιτέχνες, ποδηλάτες κάθε είδους έχει να επιδείξει το Attica Race. Από εκείνους που ασχολούνταν με την ποδηλασία από μικρά παιδιά μέχρι και αυτούς που αφύπνισαν το παιδί μέσα τους, αφήνοντας κενό το μαξιλάρι του καναπέ στο σαλόνι, προτιμώντας την σέλα του ποδηλάτου τους. Και δικαιώθηκαν με το παραπάνω βλέποντας στο τέλος τις εικόνες που οι ίδιοι δημιούργησαν προκαλώντας εθισμό για περισσότερο ποδήλατο, περισσότερους αγώνες και ακόμα περισσότερες αγωνιστικές εικόνες. Ευχάριστη καταπόνηση, ένταση, χαμόγελα αλλά και ατυχείς στιγμές. Όλα όσα χρειάζεται για να βιώσει κάποιος ένα ποδηλατικό αγώνα όπως αυτός.
Ο αγώνας κατηγορίας Μάστερ με διοργανωτή την Ποδηλατική Ένωση Παλαιμάχων Αθλητών στο μικρότερο τμήμα των 69 χιλιομέτρων του, μέχρι και την πόλη της Βάρκιζας, ελέγχεται ως προς το ρυθμό του από το αυτοκίνητο του προπομπού. Από εκεί τα πράγματα μάλλον σοβαρεύουν απότομα καθώς το ελεύθερο σήμα αγώνα δίδεται και οι συμμετέχοντες ποδηλατούν στο μέγιστο. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν αρκετά, οι επιθέσεις ακολουθούν η μία την άλλη, και όσοι καταφέρουν να μείνουν στο ταχύτερο γκρουπ των αθλητών αντικρίζουν τον ναό στο Σούνιο σε λιγότερο από 2 ώρες.
Το Attica Race έχει περάσει την αξιολόγηση των ποδηλατικών θεσμών και έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται για να διαφημιστεί η ποδηλασία σε μια εποχή όπου η Ελληνική κοινωνία ισορροπεί όχι σε τεντωμένο σχοινί αλλά σε δύο τροχούς… ποδηλάτου. Η ΠΕΠΑ που έχει φροντίσει να διατηρήσει την οντότητα του αγώνα, δίνει την ευκαιρία στον απλό αθλούμενο να πάρει μία γεύση από το γνωστό moto… allez!
Η πρώιμη παρακαταθήκη των πέντε ετών της διοργάνωσης είναι αρκετή για να αφήσει το μυαλό να ταξιδεύει σε εικόνες του μέλλοντος όπου ίσως ο Παρθενώνας να είναι ο ενδιάμεσος προορισμός και ο Τύμβος του Μαραθώνα η εκκίνηση ενώ ο ναός του Ποσειδώνα θα είναι πάντα εκεί να περιμένει ατενίζοντας το Αιγαίο.
Για την ιστορία ο Σταύρος Κανελλόπουλος ήταν ο αθλητής που πέρασε πρώτος την γραμμή τερματισμού και του ανήκει δικαιωματικά – όχι η τρίαινα του Ποσειδώνα, μιας και οι Ιταλοί έχουν κατοχυρώσει το έπαθλο για το επικό Tirreno-Adriatico – αλλά το κύπελλο του νικητή της γενικής κατάταξης.
Φωτογραφίες από το Attica Race 2017 μπορείτε να βρείτε στη σελίδα https://www.nassostriantafyllou.gr/-/galleries/greek-cycling/2017/20170402_attica_race_rr.
