Το τριήμερο 12-14 Οκτωβρίου η Ρόδος θα φιλοξενήσει την Historica. Το The Cycling Journal μίλησε με τον εμπνευστή αυτής της νέας ποδηλατικής διοργάνωσης κ. Γιώργο Βογιατζή.
The Cycling Journal: Τι είναι η Historica και ποιος μπορεί να λάβει μέρος σε αυτή;
Γιώργος Βογιατζής: H Historica είναι το όραμα τριών ανθρώπων (σ.σ. Γιώργος Βογιατζής, Νεμρά Μπαστιάλι, Μιχάλης Καρπαθάκης) που θέλησαν να ξεθάψουν την ποδηλατική ιστορία της Ρόδου και όλης της Ελλάδας. Με παλιά ποδήλατα, φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων αλλά και την φυσική παρουσία όσων μπορούν να παρευρεθούν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία έκθεση 3 ημερών αλλά και μία βόλτα με ποδήλατα εποχής.
Στην βόλτα αυτή μπορούν να πάρουν μέρος όλοι όσοι έχουν διάθεση, γούστο, νοσταλγία για το παλιό γενικά – παλιό ποδήλατο, παλιό ρουχισμό κτλ.
Στην έκθεση παλιών ποδηλάτων μπορούν να πάρουν μέρος όσοι προέβλεψαν και κράτησαν τα παλιά ατσάλινα ποδήλατα αλλά και οι συλλέκτες παλιών ποδηλάτων και όχι μόνο αγωνιστικών.
TCJ: Τι εμπειρία έχετε στη διοργάνωση ποδηλατικών αγώνων; Ποιοι σας υποστηρίζουν σε αυτή την διοργάνωση;
ΓΒ: Η εμπειρία μου προέρχεται από αγώνες που διοργανώναμε από το 1990 αλλά και νωρίτερα ακόμα, μέχρι το International Tour of Rhodes που φιλοξένησε κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας ποδηλασίας μέχρι το 2003.
Στην πρεμιέρα της Historica πολύτιμοι χορηγοί και υποστηρικτές μας είναι οι εταιρίες Autocolor, PPG Hellas, MaxMeyer, SATA, Rupes, Mirka ενώ χορηγοί επικοινωνίας της εκδήλωσης οι ΕΡΤ3, Στο Κοκκινο Ρόδος 103.7, 12Sports, Η Ροδιακή, Top FM και Η Δημοκρατική. Επιπλέον θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και τον κ. Αντώνη Καμπουράκη και την επιχείρησή του Καμπουράκης Ξενοδοχεία για την ευγενική χορηγία των δωματίων των φιλοξενούμενων της διοργάνωσης.
TCJ: Στο promo video της Historica βλέπουμε τον νεαρό να ετοιμάζεται να καβαλήσει ένα λασπωμένο κόκκινο Faggin. Πείτε μας μερικά λόγια γι’ αυτό.
ΓΒ: Αυτό είναι το τελευταίο ποδήλατο με το οποίο έτρεχα σαν αθλητής, μέχρι τις αρχές του 1988. Είχε μείνει σε μια αποθήκη για πολλά χρόνια και όταν ο Massimo μού μίλησε για το L’ Εroica το συναρμολογήσαμε ξανά. Με αυτό, το 2015 πήρα μέρος στο L’ Εroica στο Chianti. Εκείνη την ημέρα έβρεχε και όπως ίσως γνωρίζετε, το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι χωμάτινο. Μου άρεσε τόσο πολύ όλο αυτό που κράτησα το ποδήλατο λερωμένο όπως ήταν με την λάσπη!
TCJ: Πώς επηρέασε την απόφασή σας για αυτή τη διοργάνωση η συμμετοχή σας σε εκείνο το L’ Eroica. Ο φίλος σας o Massimo συμμετέχει συστηματικά σε αυτό. Θα τον δούμε και στη Ρόδο;
ΓΒ: Είναι αλήθεια ότι είμαι αρκετά επηρεασμένος από την Ιταλία και θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο αναδεικνύουν και εκμεταλλεύονται ό,τι υπάρχει από την ιστορία τους όχι μόνο στην ποδηλασία αλλά και σε όλα τα άλλα, όπως τα αυτοκίνητα, τα μουσεία κ.ά. που έχουν.
Οι Ιταλοί έχουν μία τέτοια κουλτούρα και μία φινέτσα που όλοι μαζί μπορούν να δημιουργούν και να υποστηρίζουν θρύλους. Όταν λοιπόν φτάσαμε σε ένα μικρό χωριουδάκι, στο Gaiole in Chianti, και είδα όλον αυτό τον κόσμο εντυπωσιάστηκα. Επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου σε μεγάλη ηλικία, νεαροί άνδρες, γυναίκες και μέσα σε αυτούς και επαγγελματίες ποδηλάτες, άλλοι από τον χώρο της βιομηχανίας του ποδηλάτου και όλοι ντυμένοι ανάλογα, με παλιά ποδήλατα, να ζουν αυτές τις στιγμές.
Αποτελούσαν ένα μέρος αυτής της γιορτής, αυτής της ανάγκης να αναδείξουν την στολή που φορούσαν όταν ήταν νέοι, το ποδήλατο που είχαν ή που απέκτησαν αργότερα. Ήρθαν εκεί και σε ομάδες όπως συμμετείχαμε κι εμείς σαν ομάδα «Faggin». Κυρίες στολισμένες με καπέλα και όλο αυτό να θυμίζει σκηνικό από κινηματογραφική ταινία.
Όλα τα καταστήματα κάθε είδους, το παντοπωλείο, το κρεοπωλείο, το μπαρ αλλά και τα παράθυρα των σπιτιών, όλα στολισμένα στο χρώμα και το άρωμα του L’ Eroica. Μετά το τέλος της διοργάνωσης λοιπόν, σκεπτόμουν πώς μπορώ να φέρω την διοργάνωση στην Ρόδο.
Με προβλημάτισε πάρα πολύ το γεγονός ότι στη Ρόδο πλέον δεν υπάρχουν χωματόδρομοι και ότι αυτό θα άλλαζε σημαντικά το είδος και τον χαρακτήρα αυτής της εκδήλωσης. Μετά όμως σκέφτηκα ότι ο κάθε χώρος, ο κάθε τόπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει να αναδεικνύονται, ακριβώς όπως έκαναν οι Ιταλοί! Δουλεύοντας όλο αυτό τον καιρό στο μυαλό μου την εκδήλωση σκέφτηκα ότι η Ρόδος έχει μια ιστορία πολλών δεκαετιών και ονόματα που άφησαν εποχή.
Ο Φραντζής ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την ποδηλασία, μιλούσε Ιταλικά όπως όλοι οι Ροδίτες της γενιάς του, παρακολουθούσε τον Γύρο Ιταλίας από ραδιόφωνο παγκόσμιας λήψης και μας μετέφερε τα νέα του γύρου. Στο κατάστημα του Φραντζή ερχόταν και ο εξάδελφός του “ο αξάς” και γινόταν συζήτηση για την ποδηλασία γενικότερα. Όλο αυτό με την Νεμρά και τον Μιχάλη αρχίσαμε σιγά σιγά να το βάζουμε σε τάξη σκεπτόμενοι πώς μπορούμε να στήσουμε καλύτερα αυτή την εκδήλωση.
Άρχισα να κάνω τα πρώτα αναγνωριστικά τηλεφωνήματα για να καταλάβω την διάθεση που υπάρχει και πως ακούγεται γενικά η ιδέα μας να ξαναφέρουμε στην επιφάνεια μετά από τόσα πολλά χρόνια αυτά που εμείς και όλη η Ρόδος έζησε με την ποδηλασία, όταν δεν υπήρχε οργανωμένος τουρισμός αλλά και αργότερα.
Έναν από τους πρώτους που ενημέρωσα και ζήτησα την γνώμη του είναι μια μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας ποδηλασίας, ο τότε προπονητής της εθνικής μας ομάδας Pavel Dolezal ο οποίος με χαρά δέχθηκε την πρόσκλησή μας αφού γνωρίζουμε όλοι πόσο αγαπά την Ελλάδα και ο οποίος πάντα όταν υπάρχουν Έλληνες σε μεγάλους αγώνες στο εξωτερικό πηγαίνει να τους συναντήσει. Βέβαια και όλοι εμείς που υπήρξαμε αθλητές την περίοδο 1984-1988 θυμόμαστε και αναπολούμε έναν μοναδικό άνθρωπο και προπονητή.
Η πρώτη αντίδραση σχεδόν από όλους ήταν η έκπληξη. Μετά από λίγο συγκινημένοι άρχισαν να φέρνουν στο μυαλό τους όλα αυτά που είχαν ζήσει με την ποδηλασία στη Ρόδο, τις φιλίες, τις ιστορίες και άρχισαν με το “τι μου θύμησες τώρα…” Ήθελαν να διηγηθούν μικρά και μεγάλα κατορθώματα.
Για τον Massimo η μετακίνηση δεν είναι τόσο δύσκολη από την Padova στο Chianti, οπότε συμμετέχει κάθε χρόνο στο L’ Eroica. Όπως είπαμε όμως, όλη αυτή η διαδικασία είναι διασκέδαση, οπότε είναι σίγουρο ότι μαζί με την Cristina Faggin δεν μπορούν να λείπουν από την πρεμιέρα του Historica!
TCJ: Εκτός από το κόκκινο Faggin, στην αποθήκη σας υπάρχουν και μερικά ακόμα εκπληκτικά ποδήλατα. Θα εκτεθούν κάποια από αυτά στην Έκθεση Ιστορικών Ποδηλάτων; Τι περιμένουμε να δούμε εκεί;
ΓΒ: Στην έκθεση που θα γίνει στη νέα πτέρυγα του Νεστορίου Μέλαθρου στη Ρόδο θα δούμε αρκετά σπάνια ποδήλατα, πολύ παλιά και ιδιαίτερα. Εκτός όμως από τα ποδήλατα, οι επισκέπτες της έκθεσης μπορούν να περιηγηθούν στο χρόνο μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό πολλών δεκαετιών. Σας περιμένουμε λοιπόν όλους εκεί για να θαυμάσετε τα… διαστημικά ποδήλατα της εποχής του ‘60-‘70-‘80 αλλά και όχι μόνο.
TCJ: Πόσο δύσκολο ήταν τις δεκαετίες 1950-1980 να ασχοληθεί ένας νέος με την αγωνιστική ποδηλασία; Μια διοργάνωση σαν την Historica, εκτός από το νοσταλγικό χαρακτήρα που σίγουρα έχει, θεωρείτε ότι μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για να γνωρίσει το κοινό την παρακαταθήκη που έχουν αφήσει οι Έλληνες ποδηλάτες εκείνης της εποχής;
ΓΒ: Είναι σίγουρο ότι τις δεκαετίες του 50 του 60 και του 70 ήταν γοητευτικό να ασχολείσαι με την ποδηλασία στην Ρόδο. Έτσι λοιπόν όλοι δοκίμαζαν την τύχη τους σ’ αυτό το άθλημα, άλλος για μεγαλύτερο και άλλος για μικρότερο χρονικό διάστημα. Δεκάδες μικρές ιστορίες έχουν όλοι να αφηγηθούν από εκείνες τις μέρες. Υπήρχε, όπως μου έλεγε ο Κούντρας, την εποχή που ήταν νεαρός αθλητής του Κολοσσού ο γυμναστής Βασίλης Λεβέντης ο οποίος τους έκανε προπόνηση και μετά το τέλος της προπόνησης τους έδινε ένα κουτάκι γάλα ΣΙΣΣΙ. Οι αθλητές που έρχονταν να πάρουν μέρος στους αγώνες πίστας έμεναν για 1-2 εβδομάδες στα δωματιάκια κάτω από τις κερκίδες του βοηθητικού γηπέδου και πολλά πολλά άλλα που θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν από πρώτο χέρι όσοι βρεθούν στην Historica.
TCJ: Η Ρόδος – γενέτειρα πολλών πρωταθλητών – για πολλά χρόνια υπήρξε το επίκεντρο της Ελληνικής ποδηλασίας ενώ τα τελευταία χρόνια επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο με την Historica αλλά και την αναβίωση του Διεθνούς Γύρου Ρόδου. Πού οφείλεται αυτή η απήχηση της ποδηλασίας στο νησί;
ΓΒ: Η αγάπη της Ρόδου για το άθλημα της ποδηλασίας καλλιεργήθηκε όταν οι Ιταλοί κατακτητές έφεραν το ποδήλατο στη Ρόδο ξεκινώντας τους ποδηλατικούς αγώνες και το 1936 έφτιαξαν το στάδιο Arena del sol με το ποδηλατοδρόμιο. Σε αυτό το εξαιρετικό γήπεδο με το ποδηλατοδρόμιο μέσα γίνονταν εκτός από αγώνες ποδηλασίας και αγώνες με μοτοσακό. Μετά την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα και από το 1954 άρχισαν να γίνονται στη Ρόδο τα πανελλήνια πρωταθλήματα πίστας κυρίως αλλά και μερικές φορές και δρόμου, με τις τοπικές ομάδες να ξεχωρίζουν μέχρι που φτάσαμε στις μέρες μας όπου το άθλημα της ποδηλασίας καλλιεργούν πέντε με έξι ομάδες. Σε όλα αυτά συνέβαλε το μέγεθος του νησιού, το καλό οδικό δίκτυο και η μορφολογία του μια που διαθέτει τόσο ευθείες όσο και μεγάλες ανηφόρες.
TCJ: Μαρτυρίες και φωτογραφίες μάς θυμίζουν ότι το ποδηλατοδρόμιο της Ρόδου συχνά γέμιζε, ενώ σήμερα, ακόμα και διεθνείς αγώνες στο ΟΑΚΑ διεξάγονται «μεταξύ συγγενών και φίλων». Τι είναι αυτό που μπορεί να ξαναφέρει το κοινό κοντά στους ποδηλατικούς αγώνες;
ΓΒ: Νομίζω ότι Ελληνική ποδηλασία δεν συμβαδίζει με τα παγκόσμια δεδομένα, έχει τους δικούς της κανόνες, ενώ συνεχίζει να λειτουργεί με παλιές και αναχρονιστικές μεθόδους. Θεωρώ ότι το μοντέλο του σωματειακού αθλητισμού που καλλιεργείται στην χώρα μας δεν βοηθά την ανάπτυξη του αθλήματος. Δεν υπάρχει σχέδιο ούτε προγραμματισμός ειδικά για τις μικρές ηλικίες που είναι η βάση.
TCJ: Ο Πάβελ Ντόλεζαλ, ο οποίος επιστρέφει στην Ελλάδα για την Historica, είναι μάλλον άγνωστος στο σύγχρονο ποδηλατικό κοινό. Πόσο σημαντική είναι η προσφορά του στην ελληνική ποδηλασία;
ΓΒ: Μόλις έφτασε ο Πάβελ στην Ελλάδα η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού με την Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας διοργάνωσαν μία σχολή προπονητών την οποία παρακολούθησα. Αυτό ήταν πραγματικά το πρώτο βήμα για μία σειρά από αλλαγές στον τρόπο που γυμνάζονταν οι αθλητές, με τις ομάδες να αρχίζουν να εφαρμόζουν τις νέες μεθόδους του. Ο Πάβελ παράλληλα ταξίδευε σε όλη την Ελλάδα για να γνωρίσει τους νεαρούς αθλητές και να τους βοηθήσει να εξελιχθούν.
Πέραν όμως από εξαιρετικός προπονητής, παρέμεινε αγαπητός σε όλους εμάς που έτυχε να τον γνωρίσουμε και να συνεργαστούμε μαζί του για την σοβαρότητα και την ακεραιότητα που τον διακρίνει. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η εκτίμηση που έχει στο πρόσωπο η Ευρωπαϊκή και παγκόσμια ποδηλασία.
TCJ: Ο Κανέλλος Κανελλόπουλος θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος Έλληνας ποδηλάτης όλων των εποχών. Θα τον δούμε στη Ρόδο για την Historica. Ποια η σχέση σας μαζί του;
ΓΒ: Ο Κανέλλος βρίσκεται αυτές τις ημέρες στο εξωτερικό και τον περιμένουμε έστω και την τελευταία στιγμή. Πράγματι είναι για όλους μας ένα υπόδειγμα αθλητή και ανθρώπου μοναδικού. Έχουμε μια πολύ στενή σχέση η οποία αναπτύχθηκε από την περίοδο που υπηρετούσε στο στρατό για κάποιο διάστημα στην Ρόδο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.
TCJ: Στον Ιστορικό Ποδηλατικό Γύρο του Σαββάτου αναμένεται να σταθούν στην εκκίνηση μετά από πολλά χρόνια κι άλλες σπουδαίες φυσιογνωμίες της Ελληνικής ποδηλασίας. Να περιμένουμε επιθέσεις και σπριντ;
ΓΒ: Δεν ξέρω αν κάποιοι έχουν… άγριες διαθέσεις, όμως δεν έχει αγωνιστικό χαρακτήρα η Ηistorica.
