Εξαιρουμένου του διεθνούς Γύρου Ρόδου και του Rhodes Grand Prix όπου υπήρξαν 13 ελληνικές συμμετοχές, ο 43ος Γύρος Θυσίας, ο οποίος φέτος συνέπεσε με τα 50 χρόνια από την ίδρυση της διοργανώτριας ομάδας του ΠΟ Πατρών, ήταν η θριαμβευτική επανέναρξη της ελληνικής ποδηλασίας μετά από σχεδόν 8 μήνες απόλυτης απραξίας.
Πού βρίσκεται όμως η ελληνική ποδηλασία μετά τον μεγάλο λήθαργο της Πανδημίας;
Ατομική Χρονομέτρηση, Καλάβρυτα-Κερπινή (10,5 χλμ)
Την Παρασκευή 28 Μαΐου, πήραν εκκίνηση οι αθλητές που έλαβαν μέρος στον αγώνα ατομικής χρονομέτρησης 10,5 χιλιομέτρων από τα Καλάβρυτα στην Κερπινή. Μια γρήγορη κατηφόρα μικρής κλίσης, απόστασης τεσσάρων χιλιομέτρων, πέρασμα πάνω από τις ράγες του οδοντωτού με αριστερή στροφή 150 μοιρών και ανάβαση 6,5 χιλιομέτρων με κλίσεις που σε σημεία άγγιζαν το 15% έως την πλατεία του οικισμού.
Ο Μίλτος Γιαννούτσος, που φέτος αγωνίζεται με τα χρώματα του Α.Ο. Αίολος, πέτυχε την καλύτερη επίδοση της ημέρας, συνεχίζοντας τις καλές εμφανίσεις της Ρόδου.
Εντυπωσιακή ήταν η δεύτερη θέση στη γενική κατάταξη του Εμιλιάνο Βίλα (Π.Ο. Βόλος) που κατάφερε να αφήσει στην τρίτη θέση τον Δημήτρη Χριστάκο (Α.Σ. Άλφα) και στην τέταρτη τον πλέον μπαρουτοκαπνισμένο Έλληνα της σεζόν, το διεθνή με τα χρώματα της Salcano Sacarya, Γιώργο Μπούγλα (Π.Σ. Κρόνος Νίκαιας), ο οποίος μετά από καιρό εμφανίστηκε σε αγώνα επί ελληνικού εδάφους. Ο Γιώργος αγωνίζεται διεθνώς ως σπρίντερ, όμως η δυναμική της διεθνούς πορείας του, του επιτρέπει να σταθεί ως all-rounder στο ελληνικό καλεντάρι.
Ενδιαφέρον έχει μια ματιά πίσω από το βάθρο των εδραιωμένων αναβατών.
Στην έκτη, την όγδοη και την ενδέκατη θέση της γενικής, είχαμε τους Διονύση Δούζα (Π.Ο. Πατρών), Νίκο Δράκο (Γ.Σ. Διαγόρας Ρόδου) και Νίκο Παπαγιαννάκη (Α.Ο. Θησέας) αντίστοιχα. Τρία νέα παιδιά με δυνατές επιδόσεις, που στη συνέχεια του τριημέρου κατάφεραν να επιβεβαιώσουν τα καλά πλασαρίσματα της ατομικής χρονομέτρησης.
Βέβαια, θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί η εξαιρετική πέμπτη θέση του Μιχάλη Κορτσιδάκη (Π.Ο.Χ. Τάλως) που ξεκίνησε δυναμικά την αγωνιστική σεζόν παρά την έλλειψη αγωνιστικής έντασης.
Λίγκα Δρόμου 2021, Κ. Αχαΐα-Αρχαία Ολυμπία (122 χλμ)
Το Σάββατο δόθηκε η εκκίνηση στον πρώτο αγώνα της Λίγκας ανδρών. Ενός νέου θεσμού που αναμενόταν φέτος να διαμορφώσει τη λίστα εκκίνησης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, με σειρά αγώνων πρόκρισης και δικαίωμα συμμετοχής από έξι αθλητές ανά ομάδα. Λόγω της Πανδημίας, για φέτος δεν θα ισχύσει αυτή η πρόκριση και η Λίγκα θα λειτουργήσει σαν ενός είδους “σειρά αγώνων Κυπέλλου”, με γενική βαθμολογία για αθλητές και ομάδες, καθώς και τελικούς νικητές. Τελευταία φορά που υπήρξε ένας τέτοιος θεσμός στην Ελλάδα, ήταν το έτος 2008.
Τα πηγαδάκια μιλούσαν για δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή, ενώ τα θεωρητικά υψομετρικά άγγιζαν τα 2400μ. Στην πράξη, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
Τα υψομετρικά, δεν ξεπέρασαν σε καμία μονάδα GPS τα 1860μ. ενώ η διαδρομή είχε καλή σήμανση, κριτές στα “επικίνδυνα” σημεία και μηδενικά απρόοπτα. Το πιο επικίνδυνο στη διάρκεια των πρώτων 50 χιλιομέτρων – από τα 122 χλμ. συνολικά – ήταν η πιθανότητα να “καρφώσεις” ανεπιστρεπτί.
Από την πρώτη κιόλας ανάβαση, στο 20ο περίπου χιλιόμετρο, κοντά στον οικισμό Πηγάδια, το γκρουπ των 83 που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα από την Κάτω Αχαΐα, θρυμματίστηκε σε πολλά μικρά μέρη. Η λοφώδης περιοχή μέχρι την τεχνητή λίμνη Πηνειού έσπασε ακόμα περισσότερο τα γκρουπ, ενώ αποδυνάμωσε εντελώς τους λιγότερο προετοιμασμένους. Στην κορυφή της κούρσας, οι Μπούγλας, Γιαννούτσος και Χριστάκος, αντάλλασσαν συνεχώς επιθέσεις, με τον Γιαννούτσο ιδιαίτερα ενεργό, να προσπαθεί σε κάθε ανάβαση να αποσπαστεί, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να φτάσει μαζί τους στο σπριντ. Ιδιαίτερα ενεργός ήταν και ο Νίκος Δράκος, αφού ο 18χρονος Ροδίτης κάλυπτε γρήγορα τις επιθέσεις και ανταπέδιδε τα πυρά όποτε είχε την ευκαιρία.
Αν θα μπορούσαμε κάπως να χαρακτηρίσουμε τις κινήσεις των φαβορί, αυτές του Γιώργου Μπούγλα ήταν οι πιο ευγενικές προς τους αντιπάλους του. Έστρωνε τον ρυθμό στις αναβάσεις, σαν να προσπαθεί απλώς να αποτρέψει δυνατότερες επιθέσεις και φυσικά δεν είχε ούτε μέτρο ελευθερίας. Κανείς δεν τον άφηνε να πάρει διαφορά, αλλά και κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να συνεργαστεί μαζί του.
Ο Δημήτρης Χριστάκος, στην καλύτερη φυσική κατάσταση της αθλητικής του πορείας στην ποδηλασία δρόμου, έκανε ανάρχες επιθέσεις ακόμα και σε κατηφορικά ή ευθειακά-κατηφορικά σημεία, απομυζώντας την ενέργεια των αντιπάλων, αλλά σπαταλώντας και πολύτιμο μέρος της δικής του.
Εκεί μπροστά ήταν συνεχώς και ο Τάκης Χριστόπουλος (που αγωνιζόταν με τη Μικτή ομάδα του Διαγόρα), ακολουθώντας τις επιθέσεις, αλλά χωρίς να περνάει συχνά ο ίδιος στην επίθεση.
Μπούγλας, Χριστάκος, Χριστόπουλος, Δράκος και Γιαννούτσος, ήταν η πεντάδα που έμεινε στην κορυφή μετά το 55ο περίπου χιλιόμετρο, όταν μια ακόμα επίθεση “άδειασε” και τον τελευταίο επιζώντα, τον υποφαινόμενο. Παρά την βιαιότητα των επιθέσεών του όμως, ο Μίλτος δεν κατάφερε να αποσπαστεί από τους υπόλοιπους αντιπάλους του.
Στις ευθείες που ακολούθησαν καμία επίθεση δεν ευόδωσε και η πεντάδα έφτασε ενωμένη στον τερματισμό, όπου ο Νίκος Δράκος άνοιξε το σπριντ μπαίνοντας πρώτος στο πλακόστρωτο της Αρχαίας Ολυμπίας. Στα τελευταία μέτρα τον προσπέρασαν οι Μπούγλας και Χριστάκος, για να κάνουν το 1-2 και να κλείσουν έτσι την τριάδα του πρώτου αγώνα της Λίγκας. Γιαννούτσος και Χριστόπουλος ακολούθησαν, ενώ από το δεύτερο γκρουπ το σπριντ κέρδισε ο έφηβος, Νικηφόρος Αρβανίτου (Α.Ο. Θησέας), μετά από μια νωχελική κούρσα που στα τελευταία χιλιόμετρα έλαβε ειδοποίηση από τον Αλυτάρχη του αγώνα πως πιθανώς να βγει εκτός χρόνου αν συνεχίσει να πηγαίνει σε ρυθμό χαλαρώματος (βλέποντας τους χρόνους τερματισμού, αυτή η ειδοποίηση δεν είχε καμία υπόσταση. Δείχνει πως ο αλυτάρχης πιθανότηατα είχε κουραστεί από την ανοιξιάτικη εκδρομή των αθλητών και ήθελε λίγη ταχύτητα).
Στον αγώνα της Λίγκας, τερμάτισαν εντός ορίου χρόνου μόλις 59 αθλητές. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένας αγώνας με άρτια οργάνωση και το ακριβοθώρητο αγαθό της ηλεκτρονικής χρονομέτρησης, που σπάνια βλέπαμε εντός συνόρων.
Γύρος Θυσίας Granfondo Πάτρα-Καλάβρυτα (98 χλμ)
Από το 1978, ο διασυλλογικός Γύρος Θυσίας με διοργανωτή τον ΠΟ Πατρών, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των εορταστικών εκδηλώσεων της Νομαρχίας Αχαΐας για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου 1821. Μετά από διακοπή ενός έτους λόγω πανδημίας, αυτός ο ιστορικός αγώνας επέστρεψε με μια πιο «εμπορική», πιο ανοιχτή προς το κοινό μορφή, ξεπερνώντας τα όρια των ελίτ κατηγοριών και των κατηγοριών εφήβων, με μια μαζική εκκίνηση για όλους, σύμφωνα με τους κανονισμούς των Granfondos.
Περισσότεροι από 300 ποδηλάτες βρέθηκαν στο νέο λιμάνι της Πάτρας για την εκκίνηση του αγώνα και αυτή η ανακοίνωση, μαζί με τον θαυμασμό των συμμετεχόντων, προκαλούσε και την αγωνία τους για τη συμπεριφορά ενός υπερμεγέθους και ανομοιογενούς πελοτόν.
Άνδρες, γυναίκες, έφηβοι, νεάνιδες και μάστερ μεγαλύτεροι των 65 ετών – η κατηγορία 65+ είχε τέσσερις συμμετοχές ενώ άλλες οκτώ συμμετοχές είχε η 60 έως 64 – ξεκίνησαν μαζί για μια διαδρομή 98 χιλιομέτρων, έως το κέντρο των Καλαβρύτων. Φέτος, η Αγία Λαύρα απουσίασε, μειώνοντας τη χιλιομετρική απόσταση, την υψομετρική διαφορά και φυσικά τη δυσκολία ενός αγώνα που σχεδόν πάντα κρινόταν σε αυτά τα τρία τελευταία, ανηφορικά χιλιόμετρα.
Η υψομετρική διαφορά του αγώνα έπεσε κάτω από τα 2000 μέτρα, στα 1720μ. γεγονός που σήμαινε πως αν ένας ανηφορίστας ήθελε να αναδειχθεί, έπρεπε να το κάνει σε μια από τις τρεις βασικές αναβάσεις της διαδρομής.
Το ευθειακό σκέλος της διαδρομής εξελίχθηκε χωρίς απρόοπτα και με μεγάλες ταχύτητες. Ο ΑΟ Αίολος, με τη βοήθεια του ΠΟΧ Τάλως κράτησαν έναν ιδιαίτερα δυνατό ρυθμό, θυσιάζοντας αθλητές με την προσδοκία να κρατήσουν τεντωμένο το γκρουπ και να αποτρέψουν πιθανές πτώσεις. Έτσι και έγινε. Οι πτώσεις ήταν αξιοσημείωτα λίγες για έναν αγώνα τέτοιου βεληνεκούς και περιορίστηκαν στην ουρά του αγώνα.
Εντυπωσιακό θέαμα στο πελοτόν, οι νεαρές αθλήτριες του ΠΣ Κρόνος Νίκαιας και του ΠΟΧ Τάλως, που κατάφερναν πάντα να πλασαριστούν στο μπροστινό μέρος του πελοτόν, καταμεσής αθλητών που πάλευαν για την καλύτερη δυνατή θέση, με τους προπονητές τους και τους συναθλητές τους πάντα κοντά για βοήθεια. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, οδηγούσαν με σταθερότητα που χαρακτηρίζει νέα παιδιά με πολυετή τριβή στο άθλημα, εμπειρία ποδηλασίας πίστας και λαμπρό μέλλον.
Το πελοτόν έφτασε στην Οβρυά εμφανώς ελαττωμένο. Οι οδηγοί της ευθείας έκαναν στην άκρη και χαιρέτισαν το γκρουπ των προπορευόμενων που έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσει τις πρώτες ανηφορικές κλίσεις. Μέχρι και υποσχέσεις για κεράσματα ακούστηκαν ανάμεσα στις βιαστικές αλλαγές ταχυτήτων, καθώς όσοι συνέβαλαν στον ρυθμό, είχαν κάνει έναν πιο ασφαλή αγώνα για όλους. Ηλιάδης και Ξουρής προσπάθησαν να κοντρολάρουν για τον Αίολο και τα κατάφεραν μέχρι τη Χαλανδρίτσα, με τους συνήθεις ύποπτους της προηγούμενης ημέρας να δοκιμάζουν τα πόδια τους.
Πιο πίσω, μικρά γκρουπάκια σχηματίζονταν για να τρέξουν τον δικό τους αγώνα, με τους δικούς του στόχους. Άλλωστε κάποια γκρουπ είχαν σχηματιστεί από τις ευθείας κιόλας, λόγω του έντονου ανταγωνισμού για θέση στο κεντρικό και το πίσω μέρος του πολυπληθούς πελοτόν.
Στο πρώτο γκρουπ, οι επιθέσεις μέχρι τον Καταρράκτη παρέμειναν δοκιμαστικές, χωρίς μεγάλες απώλειες και με ένα μεγάλο γκρουπ να παραμένει ενωμένο. Σε αυτό το σημείο ο Νίκος Δράκος έκανε μια επίθεση που ανάγκασε όσους είχαν ακόμα πόδια, να συνεργαστούν τυπικά, καθώς ο αθλητής του Διαγόρα Ρόδου είχε ήδη δείξει πως είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος. Ο 18χρονος αναβάτης παρέμεινε για αρκετά χιλιόμετρα αποσπασμένος παρά τον δυνατό ρυθμό του γκρουπ που τον καταδίωκε. Οι διώκτες του άλλωστε, ήθελαν να τον κρατήσουν σε ελεγχόμενη απόσταση και όχι να κλείσουν αμέσως τη διαφορά.
Η επίθεση του Δράκου αναχαιτίστηκε τελικά στο ύψος της Κάτω Βλασίας, με δύο μικρές αναβάσεις και περίπου είκοσι χιλιόμετρα να απομένουν για τον τερματισμό.
Οι κλίσεις σε αυτό το σημείο των Αροάνιων όρεων είναι ομαλές και παρά τις προσπάθειές τους, Χριστάκος, Γιαννούτσος και Μπούγλας δεν κατάφεραν να αποσπαστούν από ένα γκρουπ γεμάτο παλιά και νέα ονόματα της ελληνικής ποδηλατικής σκηνής. Οι έφηβοι Παπαγιαννάκης και Αρβανίτου του Θησέα, ο Διονύσης Δούζας της Πάτρας και φυσικά ο Νίκος Δράκος του Διαγόρα, ήταν εκεί και δεν σκόπευαν σε καμία περίπτωση να αφήσουν αυτό το γκρουπ να τους ξεφύγει. Μαζί τους, Βίλα, Χριστόπουλος, Καλονιάτης, Ξουρής, Γκαζώνης και ο Ελληνο-Ολλανδός Αλέξανδρος Μέγγουλας, με πολυετή εμπειρία σε διεθνείς αγώνες.
Οι δεκατρείς αναβάτες μπήκαν μαζί στα τελευταία πέντε χιλιόμετρα του αγώνα, με τον Γιαννούτσο να προσπαθεί ξανά και ξανά να αποσπαστεί πριν από το τελικό σπριντ. Στη τελευταία του ανηφορική απόπειρα κατάφερε να διώξει στιγμιαία από το γκρουπ τους Παπαγιαννάκη, Γκαζώνη και Καλονιάτη, οι οποίοι επανήλθαν δουλεύοντας αρμονικά και εκμεταλλευόμενοι ακόμα μια κωλυσιεργία των φαβορί.
Τρία χιλιόμετρα από τον τερματισμό, Γκαζώνης και Μέγγουλας αποσπάστηκαν με μεγάλη ταχύτητα.
Σε αυτό το σημείο μπορώ να αφήσω για λίγο το τρίτο πρόσωπο του Καίσαρα και να περιγράψω αυτά τα τρία τελευταία χιλιόμετρα, που μόλις λίγα λεπτά νωρίτερα, είχαμε αποφασίσει με τον Άλεξ πως θα είναι η τελική μας προσπάθεια σε αυτή την κούρσα. Δεν είχε καμία αξία να πάμε με τον Μπούγλα, τον Χριστάκο αλλά και τον Δράκο στο σπριντ. Κράμπες είχαν αρχίσει να μουδιάζουν το αριστερό μου πόδι και ο Άλεξ δεν ήταν καλύτερα, όμως με πέντε δυνατές αλλαγές φτάσαμε στα τελευταία 500 μέτρα ρίχνοντας κλεφτές μόνο ματιές στους διώκτες μας, που φαινόντουσαν να κωλυσιεργούν για ακόμα μια φορά. Ήταν μεγάλη η έκπληξη όταν ξαφνικά βρέθηκε δίπλα μας ο Μίλτος, ενώ στα αριστερά περνούσαμε βιαστικά την πινακίδα των τετρακοσίων μέτρων. Σε εκείνο το σημείο η προσπάθεια καταδικάστηκε σε αποτυχία, αφού με την κίνησή του, ο Μίλτος είχε προκαλέσει ξανά τον Χριστάκο να ανεβάσει τον ρυθμό για να τον κυνηγήσει.
Στα 300 μέτρα η επίθεση αναχαιτίστηκε και ο Γιώργος Μπούγλας δεν είχε παρά να σηκωθεί και να πάρει με διαφορά το σπριντ από τον Δράκο, που κατάφερε μία εξαιρετική δεύτερη θέση, αφήνοντας στην τρίτη τον Δημήτρη Χριστάκο.
Ελπιδοφόρο το κλείσιμο της εξάδας από τους Αρβανίτου, Καλονιάτη και Δούζα, τρία νέα παιδιά που ξεκινούν δυναμικά τη σεζόν του ’21.
