Ήρθε η ώρα του αγώνα που ξεκίνησε ως Granfondo το 1997 και έφτασε να διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στους αγώνες “μνημεία” της παγκόσμιας ποδηλασίας, με το όνομα “L’ Eroica Strade Bianche” (Οι ηρωικοί λευκοί δρόμοι), εμπνευσμένο από τους αγροτικούς χωματόδρομους που διασχίζουν την μεθυστική – μπορεί και κυριολεκτικά – περιφέρεια της Τοσκάνης.
Η Siena, πόλη εκκίνησης και τερματισμού του αγώνα από το 2016 και έπειτα, είναι μια από τις έξι περιοχές της Τοσκάνης που έχουν χαρακτηριστεί ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Το 2017 όταν αναβαθμίστηκε σε επαγγελματικό αγώνα, το Strade Bianche διοργανώθηκε τον Οκτώβριο αλλά από την αμέσως επόμενη χρονιά (2018) και μέχρι σήμερα βρήκε την θέση του ανάμεσα στους άλλους μεγάλους κλασσικούς της άνοιξης, και συγκεκριμένα στις αρχές Μαρτίου, δημιουργώντας ένα κοινό που πλέον ωθεί προς το χαρακτηρισμό του αγώνα ως Μνημείο, όπως προανέφερα.
Ανάμεσα στο κοινό που τάσσεται υπέρ της παραπάνω άποψης είναι και πολλοί αθλητές, σημειώνοντας πως το απαιτητικό τερέν του αγώνα το οποίο αναδεικνύει αθλητές με υψηλού επιπέδου τεχνική κατάρτιση, και οo συνδυασμός με τα μαγευτικά τοπία από τα οποία διέρχεται η διαδρομή του, με τους απέραντους αμπελώνες και τους ποικιλόμορφους λόφους, κάνουν τον αγώνα να έχει αποκτήσει τέτοιο κύρος που άλλες διοργανώσεις δεν έχουν αποκτήσει σε δεκαετίες.
Το 2024 γίναμε μάρτυρες μιας νίκης, αυτής του Tadej Pogacar, την οποία οι επόμενες γενιές σίγουρα θα μνημονεύουν, με την επίθεση του Σλοβένου στο Monte Sante Maria, 81 χλμ μακριά από τον τερματισμό να αφήνει με το στόμα ανοιχτό το ποδηλατικό κοινό. Οι περισσότεροι πιστέψαμε πως επρόκειτο για μια επίθεση αυτοκτονίας, αλλά ο Σλοβένος παρέδωσε ένα ρεσιτάλ διαχείρισης των δυνάμεών του σε ένα τερέν που δεν είναι εύκολο να τραφεί κανείς όσο και όποτε επιθυμεί.
Παρόλα αυτά η κυριαρχία του δεν απειλήθηκε από κανέναν με το επόμενο γκρουπ να έχει σταθερή διαφορά άνω των 3 λεπτών στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και οδηγώντας τον Pogacar προς τον θρίαμβο στην Piazza del Campo. Πίσω του οι εκπληκτικοί Toms Skujins (Lidl – Trek) και Maxim Van Gils (Lotto – Dstny) συμπλήρωσαν το βάθρο.
Για την φετινή διαδρομή των 213 χλμ οι διοργανωτές αποφάσισαν να ανεβάσουν την δυσκολία με την προσθήκη του Serravalle (9.3 χλμ), και πλέον οι αθλητές θα πρέπει να καλύψουν 16 sterrati με συνολική απόσταση 81.7 χλμ. Το πρώτο sterrato (Vidritta 4.4 χλμ) έρχεται στα πρώτα 14 χλμ και, χωρίς να είναι απαιτητικό, χρειάζεται προσοχή, αφού έχει ελαφρώς κατηφορική κλίση και οι υψηλές ταχύτητες θα δημιουργήσουν επιπλέον κίνδυνο.
Τα πιο χαρακτηριστικά sterrati είναι το Lucignano D’ Asso (11.9 χλμ) σε συνδυασμό με το Ponte D’ Arbia (8 χλμ), που ακολουθεί διαδοχικά, όπου στο παρελθόν έχουμε δει το πελοτόν να συρρικνώνεται σημαντικά, παρά το γεγονός ότι απομένουν πολλά χιλιόμετρα για τον τερματισμό. Το Monte Sante Maria (11.5 χλμ) είναι το τελευταίο μεγάλου μήκους sterrato, όχι όμως το τελευταίο μεγάλης δυσκολίας. Για την ακρίβεια ακολουθούν το Colle Pinzuto (2.4 χλμ) και το Le Tolfe (1.1 χλμ) με κλίσεις πάνω από 15%, και μάλιστα εις διπλούν, μια και οι διοργανωτές αποφάσισαν και φέτος να επαναληφθεί αυτή η επιπλέον στροφή βόρεια της Siena.
Σε περίπτωση που όλα τα παραπάνω δεν φανούν αρκετά – αν και αμφιβάλλω – υπάρχει και η τελευταία ανηφόρα της Santa Caterina με 500 μέτρα λιθόστρωτου και μέση κλίση στο 13% που οδηγεί στον τερματισμό της Piazza del Campo.
Στην ανηφόρα της Santa Caterina έχουν προσφέρει το απόλυτο θέαμα τεράστιοι αθλητές στο παρελθόν, όπως ο Phillipe Gilbert το 2011, o Moreno Moser το 2013 (ακόμη παραμένει ο μοναδικός Ιταλός νικητής του αγώνα), ο Michal Kwiatkowski το 2014, o Fabian Cancellara το 2016, ο Julian Alaphilippe το 2019, ο Mathieu Van der Poel το 2021.
- Sterrato 1: Vidritta (4.4 kilometres) *
- Sterrato 2: Bagnaia (4.8 kilometres) ***
- Sterrato 3: Radi (4.4 kilometres) **
- Sterrato 4: La Piana (6.4 kilometres) **
- Sterrato 5: Lucignano d’Asso (11.9 kilometres) ****
- Sterrato 6: Pieve a Santi (8 kilometres) ****
- Sterrato 7: Serravalle (9.3 kilometres) ***
- Sterrato 8: San Martino in Grania (9.4 kilometres) *****
- Sterrato 9: Monte Sante Marie (11.5 kilometres) *****
- Sterrato 10: Monteaperti (0.6 kilometres) **
- Sterrato 11: Colle Pinzuto (2.4 kilometres) ****
- Sterrato 12: Le Tolfe (1.1 kilometres) ****
- Sterrato 13: Strada del Castagno (0.7 kilometres) **
- Sterrato 14: Montechiaro (3.3 kilometres) **
- Sterrato 15: Colle Pinzuto (2.4 kilometres) ****
- Sterrato 16: Le Tolfe (1.1 kilometres) ****
Total gravel: 81.7 kilometres.
Σύμμαχος των αθλητών – ο μοναδικός – θα είναι ο καιρός. Η θερμοκρασία ίσως αγγίξει και τους 20 °C, με τον άνεμο να παραμένει σε πολύ χαμηλή ένταση. Οι βροχές έχουν σταματήσει από την Κυριακή στην Ιταλία και από ότι φαίνεται θα παρακολουθήσουμε ένα πολύ “σκονισμένο”Strade Bianche.
Εκτός του μοναδικού φαβορί που δεν είναι άλλος από τον Tadej Pogacar (UAE Emirates – XRG), ο οποίος έχει κερδίσει ήδη δύο ετάπ και την γενική κατάταξη στο UAE Tour δείχνοντας πως είναι σε αρκετά καλό επίπεδο για την εποχή επιδιώκοντας να ισοφαρίσει σε νίκες τον Fabian Cancellara (3) έχουμε και το outsider, τον Βρετανό Tom Pidcock (Q36.5), ο οποίος κέρδισε εδώ το 2023, και έχει επίσης ένα πολύ καλό ξεκίνημα με νίκη στην γενική του Alula Tour και σε ετάπ στην Ruta. Ο Michal Kwiatkowski έχει κερδίσει δύο φορές τον συγκεκριμένο αγώνα (2014, 2017) και θα έλεγα πως δεν θα παραδώσει εύκολα τα όπλα, αφού μπορεί πλέον να είναι 34 αλλά κέρδισε φέτος την Clásica Jaen.
Άλλα ονόματα που μπορούν να μας χαρίσουν έναν σπουδαίο αγώνα είναι ο Pello Bilbao και ο Matej Mohoric (Bahrain – Victorius), ο Marc Hirschi (Tudor), ο Quinn Simmons (Lidl – Trek), o Alberto Bettiol και ο Christian Scaroni (XDS – Astana).
Για όλους τους παραπάνω κοινή προϋπόθεση για ένα καλό αποτέλεσμα είναι η απουσία ατυχιών. Μην ξεχνάτε πως πρόκειται για τον πλέον σκληρό αγώνα, με πολλές πτώσεις και πολλά σκασμένα ελαστικά, γεγονός που καθιστά την παρουσία δυνατής ομάδας επιβεβλημένη.
Για να δούμε λοιπόν τι μας επιφυλάσσει το φετινό Strade Bianche ή για να το πω πιο απλά, πώς ξύπνησε σήμερα ο Tadej Pogacar.
Κεντρική φωτογραφία: Strade Bianche 2024 / Photo: Dario Belingheri, LaPresse
