Με εκκίνηση στην Ελευσίνα και τερματισμό στη Δρυόπη Τροιζηνίας, η διαδρομή των 120 χιλιομέτρων χάρισε απλόχερα στους αθλητές 1500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς και απεριόριστη θέα στον Σαρωνικό Κόλπο.
Ήταν αρχές Μαρτίου όταν, για γραφειοκρατικούς λόγους, αναβλήθηκε το Gran Fondo Αιγέας. Η διαδικασία σχεδιασμού ενός νέου αγώνα, απαιτεί πάντα ανάμειξη με δημόσιους φορείς και συχνά περισσότερη ενέργεια και από τις θερμίδες super-domestique σε πολυήμερο γύρο! Με το “Αιγέας” να έχει οριστεί πλέον στις 8 Οκτωβρίου, το GF “Θησέας”, που έλαβε χώρα την Κυριακή 1 Απριλίου, μας άνοιξε την όρεξη για τη συνέχεια. Άλλωστε, όσοι έχουν εμπειρία από διοργανώσεις του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου, γνωρίζουν πως σ’ αυτές θα συναντήσουν εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και οργάνωση υψηλού επιπέδου.
Αν και θα θέλαμε να δούμε περισσότερους ελίτ αθλητές να λαμβάνουν μέρος σε αυτή τη νέα προσπάθεια, ενενήντα ποδηλάτες από τριάντα σωματεία σχημάτισαν ένα ανέλπιστα δυνατό πελοτόν κάτω από έναν καυτό ήλιο που θύμιζε πρωταπριλιάτικο αστείο σε όσους είχαν αγωνιστεί κατά τη διάρκεια του Μαρτίου τυλιγμένοι σε αδιάβροχα και ισοθερμικά!
Το πελοτόν οδηγήθηκε με ασφάλεια έξω από τους πρώτους οικισμούς, με το ελεύθερο να δίνεται μετά τη Νέα Πέραμο και τις επιθέσεις να έρχονται με το “καλημέρα”.
Πρώτος ο Μάνος Παπαδομιχελάκης (Παναθηναϊκός) έκανε την κίνησή του. Η επίθεση αναχαιτίστηκε από τον πρωτοεμφανιζόμενο για φέτος, Πέτρο Γκαζώνη (Α.Ο. Θησέας), ο οποίος με τη σειρά του πήρε αρκετά μέτρα διαφοράς από το πελοτόν και παρέμεινε στην κεφαλή της κούρσας, έως ότου αναχαιτιστεί και αυτός από τις συνεχείς επιθέσεις.
Η πρώτη σημαντική επίθεση ήρθε από τον Δημήτρη Ροβάκη (Π.Ο.Χ. Τάλως) στο ύψος της Κινέτας. Ο αθλητής της ομάδας των Χανίων, κατάφερε να βάλει ένα λεπτό διαφοράς ανάμεσα σε αυτόν και το πελοτόν, μέχρι τα Ίσθμια, όπου η ομάδα του Θησέα τον έφερε ξανά σε οπτική επαφή με το γκρουπ.
Ενώ η επίθεση του Ροβάκη έμοιαζε να πνέει τα λοίσθια, μια δυνατή αντεπίθεση από τον Γιάννη Βορριά (Π.Ο.Η. Κάστρο) λίγο πριν τη γέφυρα του Ισθμού, έδωσε νέα τροπή στον αγώνα.
Οι δύο ξεκολλημένοι κατάφεραν να ανοίξουν ξανά την ψαλίδα από το πελοτόν, φτάνοντάς τη στα δύο λεπτά. Η διαφορά αυτή, μειώθηκε για ακόμη μια φορά δραματικά, κατά τη διάρκεια της ανάβασης από την Αλμυρή προς το Σοφικό. Μέσα σε 15 χιλιόμετρα με την κλίση να ανεβοκατεβαίνει διαρκώς και τον Μίλτο Γιαννούτσο (Π.Ο. Πατρών) να κάνει επιθέσεις με αντίστοιχη συχνότητα, τέθηκαν για ακόμη μια φορά οι βάσεις για νέες αντεπιθέσεις.
Λίγο πριν τελειώσει “επίσημα” η πρώτη μεγάλη ανάβαση της ημέρας και με τις επιθέσεις του Γιαννούτσου να έχουν όλες εξουδετερωθεί, κυρίως από τον “πρωτάρη” στη μεγάλη κατηγορία Γιώργο Καλονιάτη (Α.Ο. Θησέας), μια νέα επίθεση ήρθε για να καθορίσει την έκβαση του αγώνα.
Κωνσταντίνος Ευαγγελίου (Α.Ο. Θησέας) και Justin Rice (Θράκας Ιππέας Κομοτηνής), επιτέθηκαν σε ένα από τα σημεία όπου η κλίση του βουνού έπαιρνε την κατιούσα και ανέβηκαν μαζί το τελευταίο κομμάτι, κλείνοντας γρήγορα την ψαλίδα στους Βορριά και Ροβάκη. Έτσι, οι δύο έγιναν τέσσερις, με λιγότερα από 40 χιλιόμετρα να απομένουν έως τη Δρυόπη.
Περίπου στο 91ο χιλιόμετρο, έγινε μια ακόμη, καθοριστική επίθεση του αγώνα. Ήταν μια κίνηση που περιείχε τον Πρωταθλητή Ελλάδας στην κατηγορία Μάστερ, Λουκά Καταπόδη (Πήγασος Κυψέλης), τον Μιχάλη Κορτσιδάκη (Π.Ο.Χ. Τάλως) και τον Μίλτο Γιαννούτσο.
Σύντομα η τετράδα έγινε επτάδα, όμως και πάλι η διαφορά από το κατακερματισμένο πελοτόν δεν αυξήθηκε. Μια μηχανική βλάβη του Γιαννούτσου, τον έφερε σε απόσταση αναπνοής από το δεύτερο γκρουπ. Αυτό περιείχε αρκετούς αθλητές του Θησέα, τον Δημήτρη Δημητρακόπουλο (Ποδηλατόδρομος Πύργου), τον νεαρό Μαρτίνο Μούτσιο (Ζευς Π.Ο. Άμφισσας), τον Άγγελο Φραγκούλη (Θράκας Ιππέας Κομοτηνής), τον Κώστα Καλογερόπουλο (Π.Σ. Κρόνος Νίκαιας) και τον Ηλία Καραγιάννη (Π.Ο. Πατρών) μεταξύ άλλων. Με την ομάδα του Θησέα να έχει ξοδέψει τις δυνάμεις της στην προσπάθεια να ελέγξει το ξεκόλλημα, κανείς δεν είχε τα πόδια να κάνει το άλμα προς τον Γιαννούτσο, ο οποίος σύντομα βρέθηκε ξανά στο γκρουπ των αποσπασμένων.
Εν τω μεταξύ, μια λακούβα έβγαλε εκτός μάχης τον Καλονιάτη, καθώς με δύο σκασμένα ελαστικά δεν κατάφερε να ξαναβρεθεί στην κορυφή της κούρσας.
Οι συνεχείς αλλαγές κλίσης, οι επιθέσεις και ο έντονος άνεμος, άρχισαν να δημιουργούν θύματα στην τελική ανηφόρα προς τη Δρυόπη. Ροβάκης, Βορριάς, Καταπόδης και Ευαγγελίου, ένας-ένας άρχισαν να χάνουν επαφή από το γκρουπ, το οποίο πλέον περιείχε μόνο τους Γιαννούτσο, Rice και Κορτσιδάκη.
Τελευταίος έχασε επαφή ο Ευαγγελίου και τότε ο Θησέας έμεινε χωρίς εκπρόσωπο στο ξεκόλλημα. Λίγο πιο πίσω, ο Γκαζώνης άρχισε να ανοίγει τον ρυθμό. Με τη βοήθεια του Μούτσιου και με τον Φραγκούλη να δίνει μερικές χαλαρές αλλαγές, σύντομα οι τρεις έπιασαν τον Ευαγγελίου και δημιούργησαν μια τετράδα, τριάντα δευτερόλεπτα πίσω από τους προπορευόμενους.
Κορτσιδάκης, Γιαννούτσος και Rice έφτασαν μαζί μέχρι τη γραμμή τερματισμού, με τον Αμερικανό να αποδεικνύεται ταχύτερος όλων. Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Μιχάλης Κορτσιδάκης, ενώ ο εξαιρετικά δυνατός Γιαννούτσος, μειονεκτώντας σε ταχύτητα, αρκέστηκε στην τρίτη θέση . Την εξάδα έκλεισαν οι Γκαζώνης, Ευαγγελίου και Φραγκούλης, ενώ εξαιρετική εμφάνιση έκανε ο Μούτσιος, τερματίζοντας 25 δευτερόλεπτα αργότερα, στην έβδομη θέση.
Μαζί έπεσαν στο νήμα οι δύο ταχύτερες γυναίκες του αγώνα. Δανάη Στρουμπούλη (DJR Cycling Team) και Βαρβάρα Φασόη (Ολυμπιακός Περιστερίου) πέρασαν μεγάλο μέρος του αγώνα στο πελοτόν των ανδρών, χάνοντας επαφή περίπου στο 70ο χιλιόμετρο. Μάλιστα, η Φασόη επιχείρησε και μια παράτολμη επίθεση λίγο πριν την πρώτη ανάβαση. Η αθλήτρια του Ολυμπιακού αποδείχτηκε και η γρηγορότερη κάτω από τον καυτό τροιζηνιακό ήλιο, παίρνοντας την νίκη για μερικά εκατοστά.
Λυτρωτική για αθλητές και διοργάνωση αποδείχθηκε η επιλογή του Γαλατά Τροιζηνίας για τις απονομές επάθλων στους νικητές. Με φόντο το όμορφο νησί του Πόρου και παρουσία του Δημάρχου κ. Κωνσταντίνου Καραγιάννη, καθώς και άλλων Τοπικών Αρχόντων, το Gran Fondo “Θησέας” έκλεισε την αυλαία του με τον καλύτερο τρόπο.
Δεν θα μπορούσαμε να μην ενοχλήσουμε για λίγο τον Justin Rice, νικητή του Granfondo Θησέας ζητώντας του να μας πει μερικά πράγματα για τον αγώνα και την ποδηλατική του εμπειρία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια…
The Cycling Journal: Justin, αυτή ήταν ήταν η πρώτη σου νίκη φέτος σωστά; Όχι όμως και η πρώτη με τον Θράκα Ιππέα.
Justin Rice: Πράγματι, ήταν η πρώτη μου νίκη φέτος, αλλά όχι η πρώτη με την ομάδα μου. Αυτή ήταν πίσω στο 2016, στην Ανάβαση Χορτιάτη και ήταν και η πρώτη μου μάλιστα στην κατηγορία Ελίτ. Πέρυσι είχα μια δύσκολη χρονιά με ατυχίες και τραυματισμούς οπότε δεν είχα πολλές ευκαιρίες.
TCJ: Φέτος είναι η τρίτη σου χρονιά στον Θράκα Ιππέα. Πώς είναι να προπονείσαι με τον θρύλο Γιάννη Ταμουρίδη;
JR: Ο Γιάννης δεν είναι απλά ο προπονητής μου αλλά είναι και πολύ στενός φίλος. Προπονούμαι μαζί του αρκετά χρόνια, ακόμα και πριν έρθω στον Θράκα. Τα τελευταία 3 χρόνια όμως που συνεργαζόμαστε σε όλα τα επίπεδα, αισθάνομαι ότι έχει βελτιωθεί θεαματικά το επίπεδό μου. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος από την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα.
TCJ: Κατάγεσαι από τις ΗΠΑ, πόσο καιρό βρίσκεσαι στην Ελλάδα; Είχες ασχοληθεί με την ποδηλασία παλιότερα;
JR: Είχα ταξιδέψει πολλές φορές στην Ελλάδα με τους γονείς μου όταν ήμουν μικρότερος, και γύρω στο 2009 αποφάσισα να μείνω εδώ μόνιμα. Έκανα μαζί τους λίγο ποδήλατο «for fun», αλλά ουσιαστικά εδώ αγάπησα την ποδηλασία. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν το 2009, η Ανάβαση Χορτιάτη την οποία και κέρδισα μερικά χρόνια αργότερα όπως είπα!
TCJ: Είσαι βετεράνος λοιπόν!
JR: Ναι όντως! Παρ’ όλο που τα πρώτα χρόνια δεν αγωνιζόμουν ιδιαίτερα ούτε έκανα σοβαρή προπόνηση. Μόνο αφού ξεκίνησα με τον Γιάννη, μπήκα σε μακροχρόνιο σοβαρό προπονητικό πρόγραμμα.
TCJ: Η περσινή χρονιά λοιπόν ήταν… προβληματική, αλλά το 2018 έχει ξεκινήσει αρκετά καλά. Πώς σου φάνηκε το Granfondo; Προσωπικά δεν περίμενα τόσο δυνατό πελοτόν, μέχρι που είδα τη λίστα συμμετοχών.
JR: Ήταν πραγματικά απολαυστικός ο αγώνας! Η διαδρομή ήταν πανέμορφη και η διοργάνωση πολύ καλή! Δηλώνοντας συμμετοχή ήλπιζα να είναι δυνατό το πελοτόν μια και αυτή την περίοδο προετοιμάζομαι για το πρωτάθλημα Δρόμου της Ε.Π.Σ.ΜΑ.Θ. Και πράγματι ήταν πολύ δυνατό, δώσαμε γερές μάχες!
TCJ: Έχεις λοιπόν ήδη μια νίκη σε ανάβαση στο ενεργητικό σου, στον Χορτιάτη, στον πολύ απαιτητικό Γύρο Θυσίας πήγες αρκετά καλά (13ος Κατ. Ανδρών) ενώ και στον προχθεσινό αγώνα δεν είχες πρόβλημα όταν άρχισαν οι ανηφόρες, απέναντι σε «κλασικότερους» ανηφορίστες. Σε είδαμε όμως να σπριντάρεις και πολύ καλά – θα έλεγες ότι είσαι ένας all rounder;
JR: Ναι, σίγουρα είμαι ένας all rounder. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος μου στην προπόνηση. Μερικές φορές το «μέγεθός» μου, μου κάνει τη ζωή δύσκολη μια και είμαι ψηλότερος και βαρύτερος από τους περισσότερους συναθλητές μου. Αλλά τις περισσότερες φορές νομίζω ότι καταφέρνω να… επιβιώσω!
Εμείς πάντως μια χαρά είδαμε να επιβιώνει ο Justin και του ευχόμαστε καλή επιτυχία στους φετινούς του στόχους!
Περισσότερες φωτογραφίες από τον αγώνα, στη σελίδα https://www.nassostriantafyllou.gr/-/galleries/greek-cycling/2018/20180401_gf_thiseas.
