«Ακόμα ανατριχιάζω όταν βλέπω στιγμιότυπα από το Giro του 2024, και το να φέρω το τρόπαιο και πάλι στο σπίτι του το 2025, θα είναι ένας από τους βασικούς φετινούς μου στόχους», είχε δηλώσει η Elisa Longo Borghini τον Ιανουάριο, κατά την παρουσίαση των διαδρομών του φετινού Giro d’ Italia Women (του 36ου από το 1988).
Και αν μη τι άλλο, τήρησε την υπόσχεσή της, με την back to back κατάκτηση της ροζ φανέλας.
Και αν στον περσινό αγώνα, δεν την έβγαλε ούτε μια μέρα από πάνω της, παίρνοντάς τη στο πρώτο ετάπ και κρατώντας τη μέχρι την τελευταία ημέρα, φέτος χρειάστηκε να προσπαθήσει «λίγο» παραπάνω.
1ο ΕΤΑΠ
Ξεκίνημα λοιπόν για το φετινό Giro d’ Italia Women από το Bergamo, και όπως παραδοσιακά συμβαίνει τα τελευταία 12 χρόνια με ατομική χρονομέτρηση, σε μία τεχνική διαδρομή. Η Πρωταθλήτρια Ελβετίας Marlen Reusser (Movistar Team), με ειδικότητα στο αγώνισμα (3 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και 2 φορές αργυρή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα), αναδείχθηκε νικήτρια, καλύπτοντας την απόσταση των 14,2χλμ σε χρόνο 00:17:22.12 (49,054 μέση ωριαία ταχύτητα) και φορώντας για πρώτη φορά στην καριέρα της τη Maglia rosa.
Πίσω της, στα 12”, η παγκόσμια πρωταθλήτρια στην αντοχή Lotte Kopecky (SD Worx Protime) και στα 16” η περσινή νικήτρια του αγώνα, Elisa Longo Borghini (UAE Team ADQ).
2ο ΕΤΑΠ
Στο δεύτερο ετάπ (Clusone – Aprica, 92χλμ, 1.376μ υψομετρικά) η πρώτη έκπληξη του φετινού Giro έγινε πραγματικότητα, όταν η αργυρή ολυμπιονίκης στην ατομική χρονομέτρηση Anna Henderson (Lidl-Trek) επιτέθηκε 44 χλμ πριν τον τερματισμό, και μαζί με την Dilyxine Miermont (Ceratizit Pro Cycling Team), έχτισαν σταδιακά διαφορά έως και 3 λεπτά από το πελοτόν, με τη Βρετανίδα να επιτίθεται 200μ από τη γραμμή και να παίρνει τη νίκη, αλλά και τη ροζ φανέλα.
Απώλεια χρόνου στην ανάβαση στην Aprica (κατηγορίας 3, 12,9χλμ στο 3,8%) για τη Lotte Kopecky και τη Marianne Vos, ενώ στη γενική κατάταξη η Reusser έμεινε 15” πίσω και η Longo Borghini 31”.
3ο ΕΤΑΠ
Συνέχεια στο τρίτο ετάπ (Vezza d’ Oglio – Trento, 122χλμ, 1.346μ υψομετρικά), με τη βροχή να δημιουργεί δύσκολες συνθήκες πλησιάζοντας στο Τρέντο. Μία μαζική πτώση σε μία από τις τελευταίες κυκλικές πλατείες, 2,5χλμ από τον τερματισμό, οδήγησε στο σχηματισμό ενός γκρουπ 8 αθλητριών, με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Lorena Wiebes (SD Worx Protime) να βρίσκεται με δύο βοηθούς και την Kopecky να της ανοίγει το σπριντ για τη νίκη.
Στην πτώση και η κάτοχος της ροζ φανέλας Anna Henderson η οποία λόγω του κανονισμού των 3 τελευταίων χιλιομέτρων, διατήρησε την πρωτοπορία της στη γενική κατάταξη.
4ο ΕΤΑΠ
Τέταρτο ετάπ (Castello Tesino – Pianezze Valdobbiadene, 142χλμ, 2.745μ υψομετρικά) και είναι η ώρα της Αυστραλής Sarah Gigante (AG Insurance Soudal Team) να “ταρακουνήσει” τα φαβορί για πρώτη φορά στο φετινό Giro.
Η Reusser ήταν εκείνη που επιτέθηκε δύο φορές στην τελευταία ανάβαση (κατ.1, 10,9χλμ στο 7,4%), 6 και 3 χιλιόμετρα από τον τερματισμό, όμως η κόντρα επίθεση της Gigante, ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί από το ολιγομελές γκρουπ, χαρίζοντάς της τη σπουδαιότερη νίκη στην καριέρα της, μετά από μία μυθική εμφάνιση (σύμφωνα με το Lanterne Rouge, ανέβηκε το Pianezze Valdobbiadene με 5,29 ᵉW/kg για 32’39”).
Αξίζει να αναφερθεί ότι η Gigante, Πρωταθλήτρια Αυστραλίας στην αντοχή το 2019 και στην Ατομική Χρονομέτρηση το 2020 και το 2021, επανήλθε στην αγωνιστική δράση μόλις πριν από 1,5 μήνα, μετά από πολύμηνη περίοδο ανάρρωσης και αποκατάστασης από μία επέμβαση στη λαγόνια αρτηρία στην οποία υποβλήθηκε το Δεκέμβριο και από έναν τραυματισμό στον ώμο τον οποίο υπέστη λίγους μήνες αργότερα.
Η εξαιρετική εμφάνιση της Ελβετίδας Reusser της έδωσε και πάλι τη ρόζ φανέλα, έχοντας τη Longo Borghini στα 16”, ενώ η Gigante σκαρφάλωσε στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης (+34”).
5ο ΕΤΑΠ
Μετά τον πρώτο ανηφορικό τερματισμό, επιστροφή σε ετάπ ευθείας, με την 5η ημέρα του Giro d’ Italia Women, απόστασης 120χλμ, να κρίνεται σε μαζικό σπριντ. Ο δυνατός αέρας μετέτρεψε σε χαοτικό ένα φαινομενικά ήρεμο ετάπ για σπρίντερ, με ένα επίλεκτο γκρουπ να καταφέρνει να αποσπαστεί, και την Lorena Wiebes να προσθέτει ακόμα μία νίκη στο πλούσιο παλμαρέ της (107 νίκες από το 2018), μετά το εξαιρετικό lead out από την ομάδα της.
Στη δεύτερη θέση τερμάτισε η σπουδαία Marianne Vos (Team Visma Lease a Bike), η οποία όμως μετά το τέλος του ετάπ αποχώρησε από τον αγώνα, προκειμένου να ξεκουραστεί εν όψει του Tour de France avec Zwift που ξεκινάει σε δύο εβδομάδες, ενώ στην τρίτη θέση πλασαρίστηκε η Liane Lippert (Movistar).
Reusser και Longo Borghini παρέμειναν στις δύο πρώτες θέσεις της γενικής κατάταξης, χωρίς αλλαγή στη διαφορά των 16” που τις χώριζε, ενώ στην τρίτη θέση βρέθηκε η Anna van der Breggen, στο 1’53”.
6ο ΕΤΑΠ
Με τρία ενδιάμεσα σπριντ ανάβασης σε 145 χιλιόμετρα από την Bellagia-Igea Marina στο Terre Roveresche (2.350μ συνολικά υψομετρικά), μία ακόμα δύσκολη ημέρα αναμενόταν για τις αθλήτριες του 36ου Γύρου Ιταλίας Γυναικών.
Μετά από πολλές επιθέσεις και βραχύβιες απόπειρες για ξεκόλλημα, 45χλμ από τον τερματισμό σχηματίστηκε το γκρουπάκι από το οποίο θα προέκυπτε η νικήτρια του ετάπ.
Μέσα σε αυτό η Γερμανίδα Liane Lippert (Movistar) και η Ολλανδή Pauliena Rooijakkers (Fenix-Deceuninck), οι οποίες 10 χλμ από τον τερματισμό αποσπάστηκαν, με την Lippert να αποδεικνύεται δυνατότερη στο σπριντ και να κατακτά την πρώτη της φετινή νίκη.
Καμμία αλλαγή στην κορυφή της GC, με τις Reusser, Longo Borghini και van der Breggen να διατηρούν τις θέσεις τους και τις διαφορές τους, ενώ η Rooijakkers ανέβηκε στην τέταρτη θέση (+2:02).
7ο ΕΤΑΠ
Το έβδομο ετάπ, από το Fermignano στο Monte Nerone – ανεπίσημα το «βασιλικό», με 3.700μ υψομετρικά στα 150 χιλιόμετρά του – περιλάμβανε 4 σπριντ ανάβασης, εκ των οποίων στο τελευταίο, μία ανάβαση κατηγορίας 1, μήκους 14,8χλμ στο 6,6%, θα κρινόταν η νίκη στο ετάπ, και, όπως αναμενόταν, και η ροζ φανέλα.
Λίγο πριν το γκρουπ μπει σε αυτή την τελευταία ανάβαση, η Elisa Longo Borghini εξαπέλυσε την επίθεσή της, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η κάτοχος της Maglia rosa Marlen Reusser είχε ήδη μείνει πιο πίσω, και με τη βοήθεια της συναθλήτριας της Silvia Persico, μπήκαν πρώτες στο Monte Nerone. H πρωταθλήτρια Ιταλίας έγινε εικονική ροζ φανέλα πολύ νωρίς στην ανάβαση, καταφέρνοντας στον τερματισμό να την πάρει και στις πλάτες της για πρώτη φορά φέτος.
Νικήτρια του ετάπ όμως, αναδείχθηκε η εκπληκτική Sarah Gigante. Η μικρόσωμη Αυστραλή πραγματοποίησε ακόμα μία συγκλονιστική εμφάνιση, αρχικά πιάνοντας την Ιταλίδα, μένοντας για λίγο μαζί της, και στη συνέχεια συνεχίζοντας μόνη για να φτάσει στη νίκη, έχοντας κερδίσει πολύτιμο χρόνο στη γενική κατάταξη και σκαρφαλώσει στην τρίτη θέση, 1:11 πίσω από την πρωτοπόρο.
Στη δεύτερη θέση (+22”) η Marlen Reusser, η οποία και πάλι έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση, καλύπτοντας αρκετό από το χρόνο που έχανε στην αρχή της ανάβασης.
8ο ΕΤΑΠ
Τελευταίο ετάπ με εκκίνηση στο Forlì και τερματισμό στην πίστα της Imola μετά από 134 χλμ, 2.362μ υψομετρικά και οκτώ σπριντ ανάβασης 3ης και 4ης κατηγορίας, με τις αθλήτριες να καλούνται να κινηθούν στο ίδιο σιρκουί που είχε χρησιμοποιηθεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2020.
Η Anna van der Breggen (Team SD Worx – Protime), έκανε προσπάθεια για ακόμα μία νίκη στη διαδρομή που της χάρισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πριν από 5 χρόνια, όμως η Lianne Lippert έμεινε στη ρόδα της, καταφέρνοντας να επικρατήσει στο μεταξύ τους σπριντ και να κατακτήσει τη δεύτερη νίκη της σε ετάπ του φετινού Giro.
Η Longo Borghini δεν είχε να κάνει τίποτα άλλο παρά να ελέγχει την Marlen Reusser, την μόνη αθλήτρια που βρισκόταν σε απόσταση απειλής για τη ροζ φανέλα και το κατάφερε με απόλυτη επιτυχία, κατακτώντας τη νίκη στο Giro d’ Italia Women για δεύτερη φορά στην καριέρα της, μέσα σε αποθεωτική ατμόσφαιρα από τους συμπατριώτες της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΗΛΑΚΗ
Στο φετινό Giro d’ Italia συμμετείχε για πρώτη φορά η Πρωταθλήτρια Ελλάδας Αργυρώ Μηλάκη με την ιταλική continental Aromitalia 3T Vaiano, και έγινε έτσι η δεύτερη Ελληνίδα που συμμετέχει στον σπουδαίο αυτό Γύρο.
Την αρχή είχε κάνει η Ρίτα Ελληνικάκη, η οποία είχε συμμετάσχει στο Giro d’ Italia Femminile το 2002 και το 2003 με την Team Aliverti-Kookai, ως η πρώτη Ελληνίδα επαγγελματίας ποδηλάτισσα. Η ιταλική ομάδα μάλιστα, με την Ελληνικάκη στη σύνθεσή της, το 2002 κατέκτησε τη ροζ φανέλα της γενικής κατάταξης του Giro d’ Italia, με τη Ρωσίδα Svetlana Stolbova Bubnenkova.
Η Μηλάκη αγωνίστηκε και στα 8 ετάπ του Γύρου Ιταλίας γυναικών, ολοκληρώνοντας τον αγώνα στην 117η θέση (+2:24:57), με την 24η θέση στο 3ο και την 37η θέση στο 5ο ετάπ να ξεχωρίζουν.
Τόσο η συμμετοχή όμως, όσο και ο τερματισμός σε έναν τόσο δύσκολο γύρο, ειδικά με το φετινό σχεδιασμό του, με σχεδόν 3000μ περισσότερα υψομετρικά συγκριτικά με πέρυσι, είναι σαφώς σπουδαία επιτυχία για την ελληνική ποδηλασία, και το The Cycling Journal αναζήτησε και μίλησε με τον Γιώργο Βαρβεράκη, προπονητή της 33χρονης Πρωταθλήτριας, και πρώην ομοσπονδιακό προπονητή Γυναικών.
TCJ: Γιώργο συγχαρητήρια, τόσο για τη συμμετοχή, όσο και για τον τερματισμό, πρόκειται σαφώς για μία δύσκολη πρόκληση.
ΓΒ: Πράγματι η πρόκληση ήταν μεγάλη, καθώς η διαδρομή δεν ταίριαζε στα χαρακτηριστικά της Αργυρώς. Είχαμε δουλέψει εντατικά όμως όλο το προηγούμενο διάστημα με στόχο τη βελτίωση στις ανηφόρες, και στο πρόσφατο πανελλήνιο πρωτάθλημα των Τρικάλων (σ.σ. όπου η Μηλάκη αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Ελλάδας) έδειξε ότι ήταν σε πολύ καλό επίπεδο σε ό,τι αφορά τις αναβάσεις, και ότι θα μπορούσε να αντεπεξέλθει και σε ανηφορικά ετάπ.
Ποιος ήταν ο στόχος για το φετινό Giro d’ Italia;
Ο αρχικός στόχος ήταν ο τερματισμός στη δεκάδα σε κάποιο ετάπ. Πράγματι, στο 3ο ετάπ η Αργυρώ πήγε εξαιρετικά, όμως βρέθηκε πίσω από την πτώση που έγινε προς το τέλος του αγώνα, φτάνοντας στο Τρέντο, και έτσι δεν κατάφερε να βρεθεί μπροστά. Τερμάτισε τελικά στην 24η θέση, είδαμε ότι ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, και έτσι θεωρήσαμε ότι έχει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες να προσπαθήσει να ολοκληρώσει το γύρο, παρά τα σκληρά βουνά που ακολουθούσαν και τον εξοντωτικό ρυθμό που θα αποκτούσε ο αγώνας.
Εκτός από την προετοιμασία για τόσα υψομετρικά, πρωτόγνωρες είναι και οι ανάγκες για αποκατάσταση σε έναν 8ήμερο γύρο στο υψηλότερο επίπεδο. Πώς το χειριστήκατε;
Σε αυτόν τον τομέα δούλεψα πάρα πολύ, καθώς γνωρίζουμε την τεράστια σημασία του. Μη γελιόμαστε, όταν ένας αθλητής είναι «καθαρός» όπως η Αργυρώ, η αποκατάσταση είναι τρομακτικά δύσκολη υπόθεση, γι’ αυτό έφτιαξα ένα πολύ συγκεκριμένο και ακριβές πλάνο με γνώμονα την ενεργειακή της κατανάλωση ανά ημέρα και ανά ετάπ, με μεγάλη προσοχή στη διατροφή, ενώ τις ημέρες των βουνών χρειάστηκε να την ξανανεβάσουμε στο ποδήλατο, ώστε να «ξεμπουκώσουν» τα πόδια και να είναι όσο το δυνατόν πιο φρέσκια την επόμενη ημέρα.
Στο 7ο ετάπ, με την ανάβαση στο Monte Nerone, είδαμε την Ηρώ να υποφέρει, αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερε να τερματίσει εντός χρόνου και να συνεχίσει. Πώς το διαχειριστήκατε;
Όσο κι αν έχουμε δουλέψει στις ανηφόρες, ένα ετάπ με 3.700 υψομετρικά είναι απίστευτα δύσκολο για οποιονδήποτε αθλητή με χαρακτηριστικά σπρίντερ (σ.σ. χαρακτηριστικές οι εικόνες με θρυλικούς σπρίντερ να φτάνουν οριακά μπροστά από τη σκούπα του αγώνα στον τερματισμό «βασιλικών» ετάπ).
Για εμάς ήταν ένας ξεχωριστός αγώνας αυτό το ετάπ, ένας αγώνας ψυχολογίας. Είχαμε πει ότι ανεξάρτητα από τι κάνουν οι άλλες αθλήτριες, η Αργυρώ έπρεπε να κοιτάει μόνο τα νούμερά της, και αυτό έκανε, και κατάφερε να τερματίσει εντός χρόνου.
Άλλωστε όταν φοράς τη φανέλα της Πρωταθλήτριας Ελλάδας, αισθάνεσαι και ένα ηθικό χρέος, μια ευθύνη, που αποτελεί επιπλέον κίνητρο. Και η φανέλα η ίδια σου δίνει επιπλέον ώθηση, ένα ψυχολογικό “boost”, που κι αυτό βοηθάει ακόμα λίγο την προσπάθειά σου.
Το πρόγραμμά σας για τη συνέχεια;
Θα τρέξουμε στο Πανελλήνιο Πίστας στο τέλος του μήνα, και από τα μέσα Αυγούστου θα ξεκινήσουμε ένα πολύ απαιτητικό αγωνιστικό πρόγραμμα: τρεις αγώνες στην Ευρώπη, το Tour de Pologne (2.1, 12-14/8), το Giro di Toscana (2.2, 4-7/9) και το Giro di Mediterraneo Rosa (2.2, 18-21/9) και δύο αγώνες κατηγορίας World Tour στην Κίνα, το Tour of Chongming Island (2.WWT, 14-16/10) και το Tour of Guangxi (1.WWT, 19/10).
Κεντρική φωτογραφία: Η Elisa Longo Borghini με τη ροζ φανέλα και το τρόπαιο του 36ου Giro d’ Italia Women (Photo by Marco Alpozzi/Lapresse)
